Er zitten veel erotische boodschappen in schijnbaar alledaagse voorstellingen, waarbij je als ware detective moet speuren naar deze hidden messages. Neem bijvoorbeeld Het toilet van Steen, dat in het Rijksmuseum hangt. Het werk is klein qua afmetingen, maar groots in intimiteit. Een meisje maakt zich klaar voor de nacht, het hondje warmt vast haar kussen op, de kaars op de stoel is uitgeblazen en zij trekt geconcentreerd haar kousen uit. Aan de afdruk onder haar knie zien we dat ze moeten hebben gekneld. Ondanks het alledaagse van de voorstelling, heeft het ― zoals we kunnen verwachten van Steen ― een vleugje erotiek doordat de rok precies zo open valt dat we er onder kunnen gluren. Saillant detail: we zijn niet altijd zo open-minded gebleven als bijna 400 jaar geleden; tot de vorige eeuw waren haar dijen bedekt door een onderrok die een andere schilder later had toegevoegd.
Hoewel de innige omhelzing en de grijnzen op de gezichten in het Stoeiend Paar van Steen (Museum De Lakenhal, Leiden) er geen twijfel over laten bestaan (get a room), bevat ook deze expliciete voorstelling een aantal subtielere, sexy symbolen, die wij misschien niet meer zo snel zouden herkennen, maar die overduidelijk moeten zijn geweest voor een tijdgenoot van Jan Steen. Zo staat de open vogelkooi voor het verliezen van maagdelijkheid, de knolrapen en de pot verwijzen naar de geslachtsorganen en oké, de konijntjes begrijpen we nog wel. Het schilderij is eigenlijk een waarschuwing voor de ondeugdelijke liefde, maar ik kan me zo inbeelden dat er stiekem wel werd genoten van zulke voorstellingen. Een ander onderwerp dat Steen graag schilderde was het zieke meisje, dat eigenlijk niet zo heel veel afwijkt van zijn verleidelijke dames. Je zou het misschien niet zeggen, maar Het zieke meisje (Mauritshuis, Den Haag) is een humoristisch werk. Het meisje zegt last te hebben van ‘een op drift geraakte baarmoeder’, maar is eigenlijk alleen uit op de remedie die men hiervoor had in de zeventiende eeuw: naar bed gaan met je geliefde.