GO NO GO #245: Deze dames stelen Vincent van Goghs shine volledig

Hoewel vrouwelijke kunstenaars in de 19de eeuw zwaar in de minderheid waren, hangen op de tentoonstelling meer portretten van vrouwen dan van mannen. In die tijd konden vrouwen echt niet vanzelfsprekend doorbreken als kunstenaar, en als dat al gebeurde, werden ze niet als autonoom actief persoon geportretteerd, maar alsnog (zoals de meeste vrouwen destijds) als muze of naaktmodel. In deze tentoonstelling zien we het alternatief: (zelf)portretten van erg hoog niveau en met veel zeggingskracht. Deze vrouwen laten zien: here I am, ik ben een kunstenaar, ik doe niet onder voor de mannen, ik wil niet dat je naar me kijkt als lustobject, maar als artiest. Zo is er bijvoorbeeld de Amsterdamse societyschilder Thérèse Schwartze (1851-1918), die zichzelf duidelijk presenteerde als een kunstenaar, met penselen en een palet in haar hand. Ook Mina Carlson-Bredberg (1857-1943) poseert nadrukkelijk als kunstenaar, met haar palet in haar hand en in eenvoudige kleding. Maar het meest waren we onder de indruk van het zelfportret van Emily Childers (1866–1922), die beter bekend stond als Milly. Ook zij zet zichzelf duidelijk neer als kunstenaar. Maar geen bescheiden kunstenaar. Milly heeft een uitdagende blik in haar ogen en door de hoge plaatsing van het werk voelt het eigenlijk alsof ze een beetje verheven is. Met haar knalrode schilderskiel maakt ze ook meteen een fashion statement. 

Een andere ster van de tentoonstelling is John Everett Millais (1829-1896). Dat hij goed kon schilderen is geen publiek geheim, maar in deze tentoonstelling zien we een portret waaruit blijkt dat hij ook een perfecte Instagram boyfriend zou zijn geweest. Het portret dat hij van zijn vriendin en schilder Louise Jane Jopling (1843 –1933) maakte, is een goed voorbeeld van wat je eigenlijk verwacht als je je mooiste outfit aan hebt en je iemand vraagt om een foto te maken voor je feed. Niet die twintig mislukte foto’s die je vaak terug krijgt waardoor je het (na een kwartier “nog eentje!” gezegd te hebben tegen je pseudo-fotograaf) vaak opgeeft. Weer een goede outfit verspild. Dit gold niet voor Jopling. Hoewel we natuurlijk niet zeker weten hoeveel studies Millais van haar maakte, voordat ze tevreden was, mag het eindresultaat er zeker zijn. Ze staat er prachtig op in haar fabuleuze zwarte jurk met een elegante houding en parmantige blik. Ze ziet er precies uit zoals ze waarschijnlijk gezien wilde worden en hoe we haar zullen herinneren.