Sommige namen zijn uitermate geschikt voor een bepaald beroep. Clint Eastwood of James Dean, wat een namen voor het witte doek. Of de beeldschone Grace Kelly voor een filmster en royalty. De Duitse schilder Neo Rauch (1960, Leipzig) heeft zijn naam ook mee. Sterker nog, de naam is zo goed, dat je bijna zou denken dat het een zelfgekozen pseudoniem is. Neo Rauch is op dit moment de belangrijkste vertegenwoordiger van de Leipziger Schule. Het sociaal-realisme is van groot belang in deze opleiding. Deze maatschappelijk betrokken kunststroming probeert een zeer realistische voorstelling van de werkelijkheid uit te beelden. Houd er hierbij ook rekening mee dat Rauch opgroeide in het Oost-Duitsland van de jaren 60, met het IJzeren Gordijn hoog opgetrokken tijdens zijn studie tot eind jaren 80 wat zorgde voor een isolatie van West-Europa. Tijdens zijn opleiding werd er amper gekeken naar de abstractie en “vrijere” kunstvormen (denk aan Abstract Expressionisme en de Neue Wilden, zoals bijvoorbeeld Anselm Kiefer) zoals die de rest van de wereld al in haar greep had.
Inmiddels is Neo Rauch uitgegroeid tot een wereldberoemde en geliefde kunstenaar, wiens werken voor tonnen over de toonbank gaan. De enorme vraag en populariteit van deze kunstenaar maakt het alleen al bijzonder dat De Fundatie nu zo’n grote show laat zien. In Zwolle zie je nu namelijk maar liefst 65 schilderijen van Rauch uit de periode 1993-2017. Eentje hadden ze al in huis: het werk ‘Gewitterfront’ dat ze in 2016 voor vier ton hebben aangekocht – niet te zuinig. Bijna drie kwart van het museum wordt ingenomen door de enorme schilderijen van de Duitser. De naam van de tentoonstelling, Dromos, is vernoemd naar het vroege werk dat meteen bij binnenkomst te zien is , dat zoveel betekent als “de weg die door Sfinxen wordt geflankeerd en naar de tempel leidt”.
