De Kunstmeisjes 22 december 2021

SPECIAL: De Kunstmeisjes Verheuglijst 2022

Wij maken niet alleen verlanglijstjes voor onze verjaardagen of voor onder de kerstboom. In december blikken we ook altijd vooruit naar de tentoonstellingen die we komend jaar absoluut niet willen missen. En 2022 belooft weer een verrukkelijk museumjaar te worden. In deze verheugspecial tippen we onze persoonlijke favorieten. 

Voorlopig zal dit het laatste artikel zijn dat op onze site verschijnt. Zoals jullie hier kunnen lezen, nemen we een kleine pauze. In september 2022 zijn we weer terug met onze vaste GO | NO GO’s en Specials. Voor nu: een heel fijn, kunstzinnig nieuw jaar gewenst namens ons allemaal bij De Kunstmeisjes.

Pablo Picasso, 'Portrait de Dora Maar', 1937 Musée national Picasso-Paris © Succession Picasso 2021 , Foto: © RMN-Grand Palais (Musée national Picasso-Paris) © Mathieu Rabeau
Alberto Giacometti, 'Buste d’Annette IV', 1962 Fondation Giacometti © Succession Alberto Giacometti / ADAGP, Paris, 2021
Pablo Picasso, 'Portrait de Dora Maar', 1937 Musée national Picasso-Paris © Succession Picasso 2021 , Foto: © RMN-Grand Palais (Musée national Picasso-Paris) © Mathieu Rabeau
Alberto Giacometti, 'Buste d’Annette IV', 1962 Fondation Giacometti © Succession Alberto Giacometti / ADAGP, Paris, 2021

Museum Voorlinden: Picasso-Giacometti
t/m 13 februari 2022

Monique Rodríguez: ‘Vriendschappen gaan niet altijd over rozen, zelfs niet bij de groten der aarde. De wereldberoemde kunstenaars Picasso en Giacometti hadden een nogal rocky relatie. Het begon met een jarenlange innige vriendschap waarin de twintig jaar jongere Giacometti opkeek naar de reeds gearriveerde Picasso. Samen ontdekten ze nieuwe stromingen en manieren van werken. Door rivaliteit en jaloezie kwam het uiteindelijk tot een breuk tussen de zelfverzekerde machoman Picasso en de onzekere en verlegen Giacometti. In deze tentoonstelling worden de vrienden van weleer op een indrukwekkende manier herenigd. De werken van de kunstenaars hangen steeds naast elkaar. Ze voeren je mee van klassiek, naar abstract en weer terug, en tonen daarmee hun enorme veelzijdigheid. De bombastische grote doeken van Picasso versus de fijne, priegelige beelden van Giacometti vormen een enorm contrast, net als hun karakters. Maar er zijn ook veel overeenkomsten, zoals hun drift tot experimenteren.’

René Magritte, 'De gelukkige schenker', 1966, olieverf op doek, Museum van Elsene, c/o Pictoright Amsterdam 2021
Paul Delvaux, 'Het raam', 1936, Foundation Paul Delvaux Collection, Museum van Elsene
René Magritte, 'De gelukkige schenker', 1966, olieverf op doek, Museum van Elsene, c/o Pictoright Amsterdam 2021
Paul Delvaux, 'Het raam', 1936, Foundation Paul Delvaux Collection, Museum van Elsene

Singer Laren: Belgische Meesters
t/m 28 februari 2022

Sofie Huvaere: ‘Zoals het een echte België-correspondent voor De Kunstmeisjes betaamt, bekommer ik mij ook om de Belgische kunst die in Nederland te zien is. Enkele meesterwerken uit het Museum van Elsene in Brussel maken de oversteek naar Singer Laren voor de expo Belgische Meesters. Wat mag je verwachten? Een overzicht van 100 jaar Belgische kunst ー van 1850 tot 1950 ー met snoepjes van publiekstrekkers Ensor, Delvaux en Magritte. Vooral die laatste zette met zijn fantasierijke, bizarre schilderijen en mannen met bolhoeden het Belgische surrealisme op de kaart. Dat wordt plezierig gluren naar de kunstschatten van de buren.’

Paula Rego, 'The Artist in Her Studio', Leeds City Art Gallery

Kunstmuseum Den Haag: Paula Rego
t/m 20 maart 2022

Eva Zandkuijl: ‘Kunstenaar Paula Rego (1935) kampt al haar hele leven met depressies. Schilderen doet ze naar eigen zeggen om haar angsten, die in het geval van Rego zowel maatschappelijk als persoonlijk zijn, een gezicht te geven. In verf en pastel creëert ze grote werken vol vrouwen in vervreemdende situaties. Gelaten ondergaan zij hun lot: van liefdespijn tot seksueel geweld, van een illegale abortus tot onderdrukking. Haar werk is confronterend maar tegelijkertijd zó aantrekkelijk en vol details dat wegkijken bijna onmogelijk is. Kunst hoeft niet fijn te zijn, en ik kijk er naar uit om de beelden van Rego onder mijn huid te laten kruipen.’ 

Mahmoud Garya, 'La Mariée', 1961. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
Zaalopname 'Let Textiles Talk', Foto: Peter Tijhuis
Mahmoud Garya, 'La Mariée', 1961. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
Zaalopname 'Let Textiles Talk', Foto: Peter Tijhuis

Stedelijk Museum Amsterdam: Let Textiles Talk
t/m 20 maart 2022

Mirjam Kooiman: ‘Als tapijten konden praten, zouden de momenten waarop we opgesloten zitten in ons huis een stuk minder eenzaam zijn. Tenzij je vloerkleed van de Kwantum komt, natuurlijk ー ook mooi, maar zoveel heeft zo’n stuk textiel niet meegemaakt. Voor de textielkunst in de collectie van het Stedelijk Museum Amsterdam geldt het tegenovergestelde. Welke tocht hebben bijvoorbeeld de zes Egyptische wandtapijten afgelegd om in het museum verzeild te zijn geraakt? In deze tentoonstelling word je aan de hand genomen in een reis door de geschiedenis, culturen en de visuele kracht van kinderlijke fantasie. Een historische roman, detective, sprookje en reisgids in één. Genoeg reden om toch je eigen kleedje even te verlaten en naar het Stedelijk te gaan.’

Petrus van Schendel, 'Vismarkt bij avond', 1841, Particuliere collectie

Museum Gouda: Kaarslicht
t/m 27 maart 2022

Hanna de Vos: ‘’s Ochtends donker en ‘s avonds donker; de winter in één zin samengevat. Gelukkig kunnen we de dreigende winterdip op afstand houden met een daglichtlamp of knus kaarslicht. Maar waar wij de luxueuze keuze hebben tussen elektrisch licht en kaarsen, hadden de schilders van weleer dat niet. Dat betekende echter niet dat ze, zodra de zon onderging, dan maar hun penseel erbij neergooiden. In de expositie Kaarslicht in Museum Gouda ontdek je hoe kaarsen dé inspiratiebron werden voor vele kunstenaars. Kaarslicht was immers de uitgelezen kans om te pronken met je skills in het contrasteren van licht en donker. Rembrandt ken je misschien al als de koning der contrast, maar in Gouda geven ook de doeken van onder andere Gerard van Honthorst en Godefridus Schalcken licht in het donker. Je winterdip maakt geen schijn van kans.’

Iris van Herpen, fotografie Michel Zoeter
Designer Benchellal, fotografie Tim Verhallen, muze Robin Makkes / Ulla Models, haar Magdalena Loza, make up Anita Jolles
Iris van Herpen, fotografie Michel Zoeter
Designer Benchellal, fotografie Tim Verhallen, muze Robin Makkes / Ulla Models, haar Magdalena Loza, make up Anita Jolles

De Nieuwe Kerk: Maison Amsterdam
t/m 3 april 2022

Anānda T. Hegeman: ‘Ik fantaseer dagelijks over extravagante feesten waar ik gehuld in flamboyante kleding mijn opwachting maak. Lockdown says no, maar in De Nieuwe Kerk komen mijn dagdromen toch een beetje tot leven. De tentoonstelling Maison Amsterdam toont namelijk historische topstukken uit de modecollectie van het Amsterdam Museum in combinatie met hedendaags design van Nederlandse bodem. Bekende couturiers uit de vorige eeuw als Frans Molenaar en Max Heymans komen aan bod, maar ook ontwerpers van nu die internationale faam oogsten, zoals Iris van Herpen en Jan Taminiau. Ook is er veel aandacht voor de nieuwe generatie Amsterdamse merken als Daily Paper, Filling Pieces, Danielle Cathari, Bonne Suits, The New Originals en Patta. De focus van Maison Amsterdam ligt op de individualiteit van de ontwerpers en dragers, nauw verbonden met actuele thema’s als duurzaamheid en inclusiviteit.’

Alexander Calder,' Clangors', 1942 Photograph by Tom Powel Imaging courtesy of Calder Foundation, New York / Art Resource, New York. © 2021 Calder Foundation, New York / Artists Rights Society (ARS), New York / Pictoright, Amsterdam.
Zaalopname, 'Calder Now', Kunsthal Rotterdam, foto: © Ossip van Duivenbode,
Alexander Calder,' Clangors', 1942 Photograph by Tom Powel Imaging courtesy of Calder Foundation, New York / Art Resource, New York. © 2021 Calder Foundation, New York / Artists Rights Society (ARS), New York / Pictoright, Amsterdam.
Zaalopname, 'Calder Now', Kunsthal Rotterdam, foto: © Ossip van Duivenbode,

Kunsthal Rotterdam: Calder Now
t/m 29 mei 2022

Wouter Maas: ‘Denk je aan een sculptuur, dan heb je al gauw een driedimensionaal ding voor ogen. Tot je het werk van Alexander Calder (1898-1976) hebt gezien. Met zijn bewegende beelden voegde hij een vierde dimensie toe: tijd. Geen moment blijven zijn kinetische kunstwerken hetzelfde. Daarbij zette hij het idee dat een beeld een sokkel nodig had ook bij het grofvuil. De Kunsthal Rotterdam geeft in de tentoonstelling Calder Now niet alleen een overzicht van Calders werk, ook wordt zijn erfenis getoond aan de hand van tien toonaangevende hedendaagse kunstenaars. Het kan haast niet anders dan leuk worden, want Calder zei zelf al: ‘Above all, art should be fun.’’

'Egungun', bovenkostuum met masker, Tropenmuseum

Tropenmuseum: Healing Power
t/m 6 juni 2022

Nathalie Maciesza: ‘Eén blik op mijn agenda gedurende een willekeurige werkweek en ik voel het onweerstaanbare verlangen naar een dutje in een panic room met een zuurstofmasker op. Nu heb ik helaas noch panic room, noch zuurstofmasker, dus ga ik naar het Tropenmuseum voor wat inspiratie. De huidige expositie Healing Power staat namelijk in het teken van eeuwenoude helende rituelen uit verschillende werelddelen. Van fascinerende objecten als amuletten, klankschalen en magische buidels vol geneeskrachtige stoffen, tot kunstwerken van grote namen als Marina Abramoviċ en Damien Hirst. Zij laten zien dat de zoektocht naar een gezonde balans tussen lichaam, ziel en geest, een tijdloze en universele menselijke ervaring is.’

Melanie Bonajo, 'Thank You For Hurting Me, I Really Needed That,' 2005-2015. Courtesy de kunstenaar en AKINCI Gallery

Museum Het Rembrandthuis: RAUW
22 januari t/m 22 mei 2022

Maartje Knepper: ‘Een perfecte Venus? Een paradijselijke waternimf? Rembrandt haalde er zijn zeventiende-eeuwse neus voor op. Hij schilderde geen geïdealiseerde naakten. Nee, Rembrandt ging voor mensen van vlees en bloed: Eva’s, boerinnen en moeders met slappe borsten, vetrollen en dijen vól met cellulitis. In een tijd waarin zowat ieder Instagram-meisje er identiek (perfect, perfecter, perfectst en nep, nepper, nepst) uitziet, vind ik dat zelf nogal een verademing. Dat vonden ze in het Rembrandthuis ook, want daar is vanaf 22 januari de groepstentoonstelling RAUW te zien, waarin Rembrandts etsen de inleiding zijn voor het werk van dertien hedendaagse kunstenaars (onder andere Melanie Bonajo, Marlene Dumas en Natasja Kensmil). Zij verzetten zich geheel in de geest van Rembrandt tegen het huidige schoonheidsideaal en tonen kunst met échte lichamen van échte mensen. Mensen die plassen, blauwe plekken oplopen en gewoon lelijk zijn als ze huilen.’

Hugo Wilmar, 'Drie jonge Indonesiërs op straat, waarvan twee Republikeinse vrijwilligers uit Sulawesi, leden van de gewapende jeugdorganisatie 'KRIS, op verlof in Yogyakarta, Midden-Java Indonesië', december 1947. Foto Hugo Wilmar, Nationaal Archief/Collectie Spaarnestad

Rijksmuseum: Revolusi
11 februari t/m 6 juni 2022

Laura Korvinus: ‘De Sumatraanse tijger, dat is mijn vaders zelfbedachte alter-ego. In 1950 werd hij geboren in Medan, Indonesië, maar hij is sindsdien nooit meer teruggeweest. Zijn zusjes brachten hun jeugd door in een Japans kamp, net als mijn moeders vader. Mijn familie vertelt maar een splinter van alle verhalen die me doen beseffen dat Indonesië pas één generatie geleden, na drie eeuwen Nederlandse bezetting, haar onafhankelijkheid heeft verkregen. De tentoonstelling Revolusi! in het Rijksmuseum belicht dit belangrijke deel van onze geschiedenis. Ik ben heel benieuwd welke kunstwerken, verhalen en perspectieven ik tegen zal komen tijdens mijn bezoek. Met de Sumatraanse tijger, natuurlijk.’

Kara Walker, 'Prince McVeigh and the Turner Blasphemie's', 2021, collection De Pont Museum, © Kara Walker, courtesy of Sikkema Jenkins & Co., New York; Sprüth Magers, Berlin

De Pont: Kara Walker
19 februari t/m 24 juni 2022

Carlien Lammers: ‘Voor het eerst in Nederland is er een grote overzichtstentoonstelling te zien van de Amerikaanse kunstenaar Kara Walker (1969): ‘A Black Hole Is Everything A Star Longs To Be’. Haar inmiddels iconische animaties en stop motion-films worden afgewisseld met unieke objecten uit haar privéarchief. Om preciezer te zijn: 650 tekeningen, schetsen, collages, knipsels en teksten. Walker legt in haar werk diepgewortelde structuren bloot betreffende racisme, gender, geweld, seksualiteit en identiteit. Maar ze zet jou als bezoeker wel aan het werk; om de diepere laag te doorgronden is een vluchtige blik niet genoeg. Als je de structuren eenmaal hebt gezien, kan Walkers kunst soms zo confronterend zijn dat het een beetje pijn doet.’

 

RU, installatie New Museum, New York, 2017

Fries Museum: Petrit Halilaj
16 april 2022 t/m 5 maart 2023

Puck Gerkema: ‘Je kunt de papieren duiven en papegaaien haast horen kwetteren, maar de voorstelling die we zien is verre van vrolijk. Huizen staan in brand, soldaten richten hun geweer, een jongetje huilt. De kunstenaar van deze indrukwekkende installatie, Petrit Halilaj (1986) vluchtte als dertienjarige uit Kosovo voor de Joegoslavische oorlog. In een vluchtelingenkamp leerde Halilaj hoe kunst hem kon helpen zijn ervaringen te verwerken. Zijn eerste A4-tekeningen zijn inmiddels uitgegroeid tot levensgrote mobiles en installaties, die onder andere op de Biënnale van Venetië veel lof kregen. Voor Halilajs kunst, die zo mooi het verdriet (de oorlog) als zijn hoop voor de toekomst (de vogels) laat zien, pak je graag de trein naar Leeuwarden.’

 

Alexander Wüst, 'Bergstroom bij Finmarken in Noorwegen, bij maanlicht', 1867, Dordrechts Museum

Dordrechts Museum: Wanderlust
17 april t/m 4 september 2022

Zaida Bouwmeester: ‘Ik ben altijd wel gek te krijgen voor een reisje, zeker als dat betekent dat ik een nieuwe cultuur (lees: de beste snacks) mag ontdekken. In de negentiende eeuw deelde een flink aantal Nederlandse kunstschilders mijn gevoel voor avontuur. Sterker nog, er leek geen einde aan hun wanderlust te komen. De nieuwe tentoonstelling in het Dordrechts Museum neemt je mee langs allerlei intrigerende vakantieadressen van onder andere Cornelis Kruseman, Jacob Maris en Betzy Rezora Berg. Wie aankomende meivakantie verlangt naar bergachtige landschappen, Egyptische straten en idyllische Italiaanse taferelen, hoeft enkel af te reizen naar ons eigen pittoreske Dordrecht.’

Vincent van Gogh, 'Olijfbomen', 1889, Minneapolis Institute of Art. The William Hood Dunwoody Fund
Etel Adnan, 'Untitled', 2010, Collectie Mudam Luxemburg, Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean. © Foto: Rémi Villaggi / Mudam Luxembourg
Vincent van Gogh, 'Olijfbomen', 1889, Minneapolis Institute of Art. The William Hood Dunwoody Fund
Etel Adnan, 'Untitled', 2010, Collectie Mudam Luxemburg, Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean. © Foto: Rémi Villaggi / Mudam Luxembourg

Van Gogh Museum: Etel Adnan – Kleur als Taal
20 mei t/m 4 september 2022

Renee Schuiten-Kniepstra: ‘Soms maken subtiele en kleine kunstwerken de meeste indruk. Ik denk dan meteen aan Etel Adnan (1925-2021): haar kunst is als een shotje schoonheid, als kleine kleurbommen. De landschappen zijn tot in de kern teruggebracht; een liggend vlak met daaroverheen een cirkel of een vierkant. Geen details, enkel eenvoudige vormen. Door hun sprekende en heldere kleuren kunnen haar schilderijen diepe gevoelens oproepen: nostalgie naar je thuisland, of een herinnering aan een magische zomer. Vanaf 20 mei is Adnans werk te bewonderen in het Van Gogh Museum, naast enkele schilderijen van Vincent van Gogh. Twee meesters in betoverend kleurgebruik, een perfecte prelude voor de zomer.’

 

Zoro Feigl, 'Zwermen', 2020. Foto: Aad Hoogendoorn

Stedelijk Museum Schiedam: Zoro Feigl – Zonvonkengesproei
Vanaf half mei 2022

Birgit van Beek: ‘Disclaimer: Verwacht bij een tentoonstelling van Zoro Feigl (1983) niet dat je even kunt ontsnappen aan de constante prikkelstroom van alledag. Een enkel kunstwerk van Feigl is een beleving. Een reeks installaties kan alleen maar overdonderend zijn, zo stel ik me voor. De tentoonstelling ‘Zonvonkengesproei’ in het Stedelijk Museum Schiedam belooft een universum op zichzelf te worden. De installaties van Feigl bestaan uit machines die de vloer doen bewegen, schilderijen laten rollen en vloeistof omhoog doen stromen. Ik verheug me op een bezoekje aan een soort alternatieve werkelijkheid, waar in alle overdaad toch een gevoel van vrijheid schuilgaat.’