GO | NO GO #155: Kunst gluren buiten kantooruren

In deze tentoonstelling imponeren namen zoals Armando, Marlene Dumas, Karel Appel, Jan Schoonhoven en Lucebert, maar worden we ook verrast door rising stars. De 150 kunstwerken staan of hangen allemaal door elkaar; je vliegt lukraak langs verschillende stromingen, kunstenaars en perioden van aankopen. Volledige wanorde is er natuurlijk niet; de expositie is opgebouwd aan de hand van thema’s als ‘Weg van de wereld en weer terug’, ‘Bevrijd’, en ‘Schuldig’. Wij blijven vooral lang hangen bij het thema ‘Weg van de wereld en weer terug’, en niet alleen maar omdat we toe zijn aan een vakantie. Ons oog valt direct op het glinsterend gouden werk van Sarah van Sonsbeeck, ‘Silence is Golden but this is No Silence’, waarmee ze een ode brengt aan de stilte die volgens haar erg ondergewaardeerd is. Alle werken in deze zaal refereren naar iets dat het alledaagse ontstijgt, waardoor het bezoek iets heel meditatiefs krijgt. Dit komt ook sterk naar voren in de enorme optische installatie van Job Koelewijn, ‘The Nursery Piece’. De groene en blauwe zandvlakjes zijn met uiterste precisie neergelegd op de pagina’s uit Spinoza’s invloedrijke boek ‘Ethica’, waarmee hij de lezer naar een hoger bewustzijn wilde brengen. De zandtekening is in de vorm van een mandala en moet in opperste concentratie zijn neergelegd. Dit boeddhistische ritueel brengt je in hogere sferen, met name door de optische illusie die voor je ogen danst. Interessant om te bedenken dat de Rabobank, de eigenaar van dit werk, deze installatie in een van hun panden heeft laten neerleggen. Ideaal kunstwerk voor als Brenda weer een irritante memo heeft rondgestuurd over de notulen van de laatste meeting en je een zen-momentje nodig hebt. Namasté.

Helemaal in lijn met de expositie ‘Out of Office’ vind je in het Singer Laren op dit moment nog een tentoonstelling,‘Re:Collecting’. Hier krijg je de verrassende verhalen te horen over waarom kunstwerken door bedrijven zijn aangekocht, en over hoe kunst soms niet helemaal overkomt buiten de museale context. Zo blijkt het best complex te zijn om kunst in bijvoorbeeld een ziekenhuis te plaatsen. Dit was het geval bij de installatie ‘Das Beste Für die Gäste’ van Nicky Zwaan. Zij heeft lichtbakken gemaakt met tekst ‘Het beste voor de gasten’ in verschillende talen. De lichtbakken zijn in een soort ziekenhuisrekken geplaatst, waar net zo goed de vuile was in had kunnen zitten. Deze installatie werd oorspronkelijk in de welkomsthal van het AMC getoond, maar bleek toch te verwarrend voor argeloze bezoekers die, let’s face it, andere dingen aan hun hoofd hebben dan gecompliceerde hedendaagse kunst. Toch kiest het AMC ervoor om moderne en conceptuele kunst te blijven aanbieden. In dit artikel legt het ziekenhuis uit dat kunst waardevol kan zijn in het genezingsproces. Kunst kan bijvoorbeeld heel behulpzaam zijn tijdens het nerveuze wachten op een uitslag. Een lief die je hand vasthoudt helpt dan, maar een videokunstwerk dat je aandacht afleidt in de wachtruimte kan dat dus ook.