Het is inmiddels een traditie geworden: elke zomer zetten we onze favoriete kunstwerken uit vaste collecties van Nederlandse musea in het zonnetje in onze rubriek ‘Highlights’. Naast mooie, intrigerende en spannende tentoonstellingen, barsten de musea in ons land namelijk permanent, non-stop, 24/7 bijna uit hun voegen van grote meesterwerken en verborgen parels. Tijd om deze weer op een (extra) voetstuk te zetten! Dit jaar krijgt onze rubriek een kleine remix. We willen deze keer niet alleen kunst in het zonnetje zetten, maar ook onze nieuwe redacteuren! Met veel plezier stellen we ze, samen met hun favorieten, aan jullie voor:

Rembrandt, ‘Het Loflied van Simeon’, 1631, Het Mauritshuis, Den Haag.

Charlotte Hercules | Het loflied van Simeon | Het Mauritshuis
“In Den Haag vind je meerdere amazing kunstcollecties, maar voor mij telt er maar eentje: het Mauritshuis. Uiteraard sluit ik altijd even aan in de toeristen flow richting hét meisje (girlcrush alom), maar mijn favoriete schilderij is toch ‘Het Loflied van Simeon’ van Rembrandt. Een schilderij dat mij even de adem beneemt, iedere keer opnieuw.

De grootmeester van de Gouden Eeuw maakte het kunstwerk toen hij pas 25 was, en liet toen al zien hoe ontzettend goed hij was in het schilderen van emoties. De verrukking van Simeon, die een heus loflied inzet nadat hij het kind in de tempel van Jeruzalem herkent als de Messias, en de ingetogen blik van Maria – de emoties zijn bijna voelbaar. Het bijzondere gebruik van licht en de grootsheid van de architectuur geven het paneel een grandeur en aantrekkingskracht, waardoor het werk nog vele malen groter lijkt dan het is (zo’n 60 bij 40 centimeter). Het schilderij lijkt zelf licht te geven waardoor het mij, maar ongetwijfeld ook jou, als een magneet naar zich toe trekt. Dus vergeet de volgende keer dat je in Den Haag bent niet, na het flirten met Vermeers meisje, even de jonge Rembrandt te begroeten.”

Charlotte (1995) vormt graag samen met Kunstmeisje Nathalie een love triangle met Rembrandt. Ze volgt nu de Research Master ‘Arts of the Netherlands’ aan de Universiteit van Amsterdam.

Iris le Rütte, ‘Daphne’, 2002, Museum Beelden aan Zee, Scheveningen.

Jolien Klitsie | Bronzen ‘Daphne’ | Museum Beelden aan Zee
“Beelden aan Zee in Scheveningen is mijn favoriete museum in Nederland; een overdekt sanctuarium te midden van een openlucht pretpark. Vroeger kwam ik hier al met mijn opa en oma (liever dan ijsjes eten op de boulevard!) en dan waande ik me in een sprookjeswereld waarin alle beelden een verhaal vertelden. Dat is de magie van sculptuur; het bevindt zich fysiek in je personal space, waardoor het nog veel dichterbij komt dan bijvoorbeeld een schilderij.

Op het bovenste terras van het museum staat de bronzen Daphne, de mooie nimf die in de ‘Metamorfosen’ van Ovidius ontsnapte aan haar gretige minnaar Apollo door in een laurierboom te veranderen. De kunstenaar, Iris le Rütte (1960), koos ervoor het materiaal te boetseren. Het oppervlak heeft meer textuur gekregen, grillige vormen. De overgang van de boom naar het lichaam verloopt verrassend natuurlijk, waardoor het beeld niets inboet aan de kwetsbaarheid die het moet uitdrukken. We zien een vrouw van vlees en bloed… en boom. Gelukkig heeft Daphne hier nu, boven de drukte uitgestegen en met het geluid van de golvende Noordzee op de achtergrond, haar veilige haven gevonden, en mag ik zo af en toe bij haar op bezoek.”

Jolien (1990) heeft de Master ‘Kunstmarkt en Conaisseurschap’ afgerond. Ze werkt nu bij Collectie Six en als programmacoördinator bij Amsterdam Art.

James Turrell, ‘Skyspace’, 2016, Museum Voorlinden, Wassenaar

Carlien Lammers | James Turrells ‘Skyspace’ | Museum Voorlinden
“Mijn ”lievelings” is ‘Skyspace’ van kunstenaar James Turrell, onderzoeker van licht, ruimtes en de perceptie daarvan. Typerend voor zijn werk is de uitspraak van kunstrecensent Calvin Tompkins: ‘Turrells work is not about light, or a record of light; it is light.’ Turrell creëert optische illusies die geen zaaltekst of contextuele uitleg nodig hebben. Zijn ‘Skyspace’ in Museum Voorlinden bestaat uit slechts vier elementen: een kubusvormige ruimte, een vierkant gat in het plafond, felle lampen, en één deuropening – that’s it! Het kunstwerk zelf is immaterieel, wat wil zeggen dat het niet uit tastbare objecten, maar alleen uit het licht zelf bestaat. De overige genoemde elementen zijn hulpmiddelen om het licht vanuit een uniek perspectief te kunnen ervaren.

Overdag zie je door het vierkant de blauwe lucht. Door de “omlijsting” en belichting lijkt de normaliter zo vanzelfsprekende lucht ineens betoverend, een kunstwerk aan het plafond. Het werk komt echter nog meer tot leven bij zonsopgang en zonsondergang. Turrell heeft namelijk een speciaal lichtprogramma ontwikkeld met een palet van zachtroze tot groen, dat staat afgestemd op de schemering in Wassenaar. Dit programma is helaas nog (!) niet beschikbaar. Jullie kunnen wel raden wat er bovenaan mijn bucket list staat… Een sleepover in dit kunstwerk van Turrell, tussen het licht.”

Carlien Lammers (1988) werkt sinds 2015 in het Stedelijk Museum Amsterdam. Haar hart ligt bij het toegankelijker maken van de kunstwereld, maar ze heeft ook genoeg liefde over voor haar katertje Pablo – naar Picasso of Escobar, jij mag kiezen.

Guido van der Werve, ‘Nummer acht (everything is going to be alright)’, 2007, Frans Hals Museum, Haarlem

Jule van Ravenzwaay | Het ijzige ‘Nummer acht’ | Frans Hals Museum
“Een man loopt over een uitgestrekte witte vlakte. Het is een bevroren zee. Slechts een paar meter achter hem vaart een gigantisch schip dat het ijs langzaam doorklieft. Het geluid klinkt dreigend op de achtergrond. De man blijft echter gestaag vooruit lopen zonder achterom te kijken. Is hij zich wel bewust van het gevaar? Als hij te langzaam loopt, zal het ijs onder zijn voeten scheuren en zal hij worden opgeslokt door een kolkende koude massa en verdrinken. Hoe langer je naar het beeld kijkt, des te meer lijkt de ijsbreker een gigantisch monster dat het op het enige levende wezen in de wijde omtrek heeft gemunt.

De waaghals in de video is de Nederlandse kunstenaar Guido van der Werve (1977). Van origine opgeleid tot pianist, zoekt de kunstenaar in zijn video’s – die hij net als symphonieën nummert – de grenzen van het menselijk bestaan op. Het onwerkelijke beeld van zijn videowerk ‘Nummer acht’ heeft me in een houdgreep en staat permanent op mijn netvlies gebrand. De video is simpel en dat is gelijk haar kracht. Het vormt een beeldschoon beeld, maar tegelijkertijd ligt het gevaar op de loer.”

Jule (1990) is gespecialiseerd in fotografie en videokunst en springt graag in de trein of vliegtuig voor een mooie expositie. Ze werkt moment voor de Light Art Collection.

Anoniem, ‘Baardmankruik’, 1530-1560, Rijksmuseum, Amsterdam

Daphne Rosenthal | Een Baardmankruik | Rijksmuseum
“Deze parmantige Baardmankruik kies ik uit, niet omdat dit het beste kunstwerk in Nederland is, maar omdat… just look at it! Hij is toch prachtig? Niemand heeft het ooit over dit werk, terwijl deze aardse heer met kogelronde buik toch mooi een plekje in het Rijksmuseum heeft veroverd. Vroeger bewaarde men in dit soort kruiken kwik of drank, en als heksenfles werden de Rijnlandse baardmannen gevuld met urine of haar. Zijn het beeltenissen van God of verbeeldingen van ‘De Wilde Man’, een populair thema in de zestiende eeuw? Of waren het toch wellicht spottende portretten van Keulse stadsbestuurders? Hoe dan ook, de heren zijn behoorlijk vol van zichzelf. Je kan je in ieder geval goed voorstellen dat er vijf eeuwen geleden, aan de overkant van de herberg, bij de Dom linksaf, precies zo iemand rondliep.

Als beeldend kunstenaar vind ik dit soort ontdekkingen altijd inspirerend. Bijkomend voordeel van een bezoekje aan deze man in het Rijksmuseum: het is heerlijk rustig in zaal 0.7. Hoef je voor de verandering eens niet met twintig toeristen te vechten voor goed zicht op ‘Het Melkmeisje’. De mooiste werken zijn vaak gemaakt door anonieme makers. Doordat ze een bepaalde virtuositeit en ego missen, komen ze heel dichtbij. Alsof ze me toefluisteren… niet te veel nadenken, aan de slag!”

Daphne (1979) is beeldend kunstenaar en experimenteel filmmaker. Ze verzamelt tweedehands boeken over volkskunst en vindt de Instagram-pagina van Bernhard Willhelm de beste.

Of je deze maand heerlijk kunt lummelen, of juist op volle toeren moet knallen tijdens reguliere werkweken 一 er is altijd wel een gaatje in je agenda te vinden voor de mooie dingen in het leven. Dat kan bij ons maar één ding betekenen: kunst! Wij hebben vier zalige zomerse tentoonstellingstips voor je verzameld: van een Amsterdamse galerietocht tot een tripje helemaal naar het zuiden van het land. 

Niet alleen sturen we je naar de mooiste artistieke uitspattingen, we geven deze maand ook een heleboel creatieve cadeautjes weg in samenwerking met onze favoriete organisaties. Houd onze Facebook-pagina en ons Instagram-account daarom goed in de gaten! Maar nu eerst: vier exposities om van te smelten.

Zaaloverzicht GRIMM, ‘Matthew Day Jackson & Philippe Vandenberg’, via NAP

NIEUW AMSTERDAMS PEIL | AMSTERDAM

Het is een spannend project: negen galeries in de Amsterdamse Jordaan openen deze maand hun deuren voor een tentoonstelling die gecureerd is door de directeur en de curator van het Belgische Museum Dhondt-Dhaenens. Zij hebben in elke galerie twee kunstenaars naast elkaar gezet: eentje zit bij de galerie, de ander wordt alleen in het buitenland vertegenwoordigd. Een stukje artistiek ‘over de grens kijken’, waar spannende samenwerkingen en combinaties uit voort zijn gekomen. 

Wie doet er allemaal mee? andriesse-eyck gallery, Annet Gelink Gallery, Ellen de Bruijne Projects, GRIMM, Ron Mandos, Stigter van Doesburg, tegenboschvanvreden, Galerie Fons Welters en Martin van Zomeren. Wie een beetje bekend is in de Amsterdams gallery scene weet het al: het zijn the usual suspects, waar we een hoop van verwachten. Waar kijken wij het meest naar uit? Matthew Day Jackson bij GRIMM, Edith Dekyndt bij Ron Mandos en Michel François bij andriesse eyck.

Wie neem je mee | Van je intellectuele geliefde tot je FOMO-vriendengroep, en van schilderijen-aanbidders tot fotografie-fans. Met zoveel deelnemende galeries is er werkelijk voor iedereen wat wils. Wil je een hele tour doen, is goed ter been zijn wel een pré.

Goed om te weten | Galeries hanteren vrij beperkte openingstijden in vergelijking met musea. Je kunt er doorgaans tussen donderdag en zondag op bezoek. Wat krijg je er voor terug: het kost je helemaal geen rooie cent. Bekijk de openingstijden van alle deelnemende galeries op de website van Nieuw Amsterdams Peil.

Terrasje pakken, mensen kijken | Tussen al dat galeriehoppen door kun je vast wel een versnapering gebruiken. Onze tip: ga eens op het “verborgen” terras van Jansz in het Pulitzer Hotel zitten, in het hart van de negen straatjes. Je zit in een besloten binnenhofje en de sandwiches zijn om bij neer te vallen, zo lekker. Toch liever iets meer casual? Fotografiemuseum Huis Marseille heeft ook een mooie binnentuin, en een mooie expositie.

De groepstentoonstelling ‘Nieuws Amsterdams Peil’ is t/m 28 juli te zien. Meer informatie: https://nap-amsterdam.com

Tentoonstelling KWAB. Foto: Rijksmuseum Amsterdam

KWAB: DUTCH DESIGN | RIJKSMUSEUM

‘Kwab’ is de naam van een decoratieve stijl waarmee tijdens de Gouden Eeuw in grachtenpanden en buitenhuizen vol stonden. What’s in a name – we zien gouden kelken, glazen en meubelstukken in organische en lobbige vormen. Het lijkt een beetje op gestold kaarsvet, of klei die eindeloos is gekneed tot een onregelmatige vorm. Hoewel onze oren bloeden bij het horen van het woord ‘kwab’, is de tentoonstelling zelf oogstrelend. Het Rijksmuseum bezit de grootste collectie kunstwerken in kwabstijl. Topstuk is de gouden kelk van Adam van Vianen. Blijf kijken, dan sta je opeens oog in oog met een gnoom-achtig wezentje dat de rest van de kelk op zijn rug draagt.

Een andere favoriet van ons is het schilderij ‘Pandora’ van Barend Graat uit 1676. We kennen allemaal de uitdrukking ‘De doos van Pandora’, als we het hebben over een shit storm die op het punt staat uit te breken. Volgens de Griekse mythologie is de vrouw Pandora speciaal in opdracht van Zeus gemaakt om de mensheid te straffen (want: Zeus was een wraakzuchtige, narcistische  drama queen die zich weer eens beledigd voelde). Pandora’s attribuut was een vat, waarin Zeus alle ziekten, ongelukken, rampen en zorgen had  opgesloten. Zelf wist Pandora niet dat ze draagster van dit onheil was en opende ze op een dag nietsvermoedend het vat… Het schilderij van Graat laat de stilte voor de storm zien; Pandora zit ontspannen met haar attribuut nog netjes gesloten. Het vat heeft hier een eigentijdse vibe gekregen: alle onheil van de wereld zit verborgen in een prachtige kwab-kelk.

Wie neem je mee | Roep in een groep, ‘Wie is er ook zo dol op Tussen Kunst en Kitsch?!’, en degene die het luidst juicht, die neem je mee. De gouden glinsteringen en decoratieve details halen de ekster in iedereen naar boven.

Goed om te weten | Bij de tentoonstelling verschijnt ook een podcast. In drie afleveringen gaat journaliste Janine Abbring met conservator Reinier Baarsen op zoek naar de verhalen achter de objecten. Lekker luistervoer voor onderweg.

Terrasje pakken, mensen kijken | Ook het Rijksmuseum heeft een heerlijk ‘buiten’. Het is een van onze favoriete plekken in de zomer: tussen de fonteinen, met een cappuccino in de hand en de magnifieke gevel van het Rijksmuseum op ons netvlies. Deze zomer komen daar ook nog eens de sculpturen van de Spaans-Baskische kunstenaaar Chillida bij, van wie negen enorme stalen beeldhouwwerken een mooi contrast vormen met het groen van de tuin.

De tentoonstelling ‘KWAB. Dutch Design in de eeuw van Rembrandt’ is t/m 16 september te zien. Meer informatie: https://www.rijksmuseum.nl/nl/kwab

Zaaloverzicht Odilon Redon, ‘La littérature et la musique’, foto: Marjon Gemmeke, via Kröller-Müller museum

ODILON REDON | KRÖLLER-MÜLLER MUSEUM

Je herkent het werk van de Franse negentiende-eeuwse kunstenaar Odilon Redon van een afstandje. Het lijkt alsof je door een romantische sluier naar een droombeeld kijkt. Redons beroemde pastels en schilderijen tonen precies dat: gefantaseerde beelden met magisch ogende vormen en figuren. Het is een groot contrast met het werk van zijn tijdgenoten Manet en Degas, die juist de werkelijkheid wilden tonen.

De tentoonstelling in het Kröller-Müller omvat een whopping 167 kunstwerken, waarin we zowel vroeg werk (veel zwart) als laat werk (veel pastelkleuren) zien. De gemene deler vinden we in de thema’s: literatuur en muziek als inspiratiebron voor Redon. We zien verschillende personages terugkomen, zoals het gevleugelde paard Pegasus uit de Griekse mythologie, of de beroemde schoonheid Béatrice, de muze van Dante Alighieri die haar schijnbaar slechts één, hooguit twee keer in zijn leven in een oogwenk had gezien. Het zijn verhalen om eindeloos over te fantaseren en in deze expositie doe je dat samen met de kunstenaar.

Wie neem je mee | Dit is een tentoonstelling om bij weg te dromen – perfect voor ontluikende romances of innige vriendschappen.

Goed om te weten | Zou jij eigenlijk het liefst een keer in alle rust willen mediteren in een museum? U vraagt, het Kröller-Müller gehoorzaamt. Tijdens twee speciale ‘Quiet Mornings’ mag je voor openingstijd naar binnen en geniet je van een klinkschalenworkshop in de beeldentuin. We kid you not, klinkschalen. Voor meer informatie en aanmelden, klik hier.

Terrasje pakken, mensen kijken | In dit geval stellen wij liever een wandeling of een fietstocht voor: het museum ligt midden in het prachtige natuurgebied De Hoge Veluwe. Zin om de geschiedenis van het gebied in te duiken? Boek een rondleiding door Jachthuis Sint Hubertus, het voormalige buitenhuis van de familie Kröller-Müller.

De tentoonstelling ‘Odilon Redon. La Littérature et la Musique’ is t/m 9 september te zien. Meer informatie: https://krollermuller.nl/odilon-redon-la-litterature-et-la-musique-1

Maria Roosen, ‘Hangend mannenpaar’, 2010. Foto: Ronald van Wieren

OBJECT LOVE | DE DOMIJNEN

Wil je van de ene grote naam uit de kunstwereld naar de andere huppelen, ga dan snel naar Sittard. Jawel, daar is waar het op dit moment allemaal gebeurt, in de tentoonstelling ‘Object Love’ in De Domijnen. Onze geliefde glaskunstenaar Maria Roosen, famous fotograaf Erwin Olaf, tegendraads talent Melanie Bonajo, niet genoeg? Prima: Song Dong, Ted Noten, Hans Op de Beeck, allemaal zijn ze opgenomen in deze expositie van internationale allure. Het is veel meer dan alleen name droppen. Elk object, elk kunstwerk in deze tentoonstelling heeft een eigen verhaal en betekenis, gekoppeld aan het thema ‘liefde voor voorwerpen.’

Waarom houden wij mensen zo veel van spullen? Waarom verzamelen, kopen, bewaren we zo veel, en wat voor consequenties heeft dit voor onszelf en voor de wereld? Deze expositie vertelt niet alleen het verhaal van overconsumptie, maar ook hoe wij ons identificeren met de dingen die we bezitten, en hoe we spullen gebruiken om te dealen met dieperliggende verlangens, angsten en gedachten. Dit laatste laat Anton Cotteleer ons op schrijnende wijze zien: de vrouwelijke gestalte is onthoofd en over een stoel gedrapeerd. Hoe seksueel haar houding op het eerste gezicht lijkt, hoe verontrustender ze oogt naarmate je langer kijkt. Ze is geen individu, maar een levenloos object dat voorkomt uit verlangens naar menselijk contact.

Wie neem je mee | Deze kan alle kanten op, als we naar de naam en inhoud van de tentoonstelling kijken: van de leukste hoarder in je kennissenkring (‘object’) tot je degene van wie je hart sneller gaat kloppen (‘love’). Of iemand die je kan vertellen waar je onderweg de lekkerste Limburgse vlaai kunt eten.

Goed om te weten | We schreven het al: elk kunstwerk heeft een interessant achterliggend verhaal. De uitgebreide – en prachtig geïllustreerde – catalogus leest als een encyclopedie en sprookjesboek in één. Een absolute must buy voor of na je bezoek.  

Terrasje pakken, mensen kijken | Tsja, eerlijkheid gebiedt ons te zeggen: wij hebben geen leuk go-to lijstje voor Sittardse horeca paraat. Het was erin en eruit voor ons (no offense, lieve bewoners). Wat we wél weten, is dat – naast alle activiteiten in het cultuurcentrum van De Domijnen – ook het Bonnefantenmuseum in Maastricht binnen handbereik (vooruit, autobereik) ligt. Hop daar naartoe en je pakt nog de tentoonstelling van Melanie Bonajo of de collectiepresentatie ‘Beating Around the Bush #5’ mee.

De tentoonstelling ‘Object Love’ is t/m 2 september te zien. Meer informatie: https://www.dedomijnen.nl/tentoonstellingen/expositie/object-love/

“We used to be an artfair, but that was boring,” luidt de slogan van Unfair. Het moge duidelijk zijn: deze tweejaarlijkse beurs is niet zo maar een kunstbeurs, maar een heus kunstenaarsinitiatief. In 2013 opgericht door kunstenaars Peter van der Es en Adam Nillissen, is het kunstspektakel terug van weggeweest. Van donderdag 29 maart tot en met maandag 2 april wordt op het Amsterdamse Westergasterrein het werk van veertig jonge cutting-edge kunstenaars tentoongesteld, aangevuld met een breed en verdiepend programma van artist talks tot performances. Unfair18 is daarmee een festival, tentoonstelling en beurs in één. Kunstenaars tonen hier hun werken zonder tussenkomst van een galerie, waardoor je als bezoeker in direct contact komt met de maker. Alles is hier bedacht voor en door kunstenaars, tot aan het tentoonstellingsontwerp aan toe: de speelse en monumentale inrichting werd ontworpen door Tomas Dirrix, winnaar van de Unfair18 Architect Award. Graag maken we jullie hieronder alvast lekker met een selectie uit de veelzijdige groep kunstenaars die tijdens Unfair18 te zien zal zijn.

Links: Matea Bakula & Nick Steur, ‘We do matter’, 2016, foto: Paul McGee | Rechts: Inge Meijer, ‘Maple Tree’, 2017, foto: G.J. van Rooij

Matea Bakula
Als één van je werken Sugar, Spice And Everything Nice (2013) heet, then you got our attention. Deze sculptuur van Matea Bakula (1990) is een kubus waarin suiker en polystyreen samensmelten – mmm, het idee alleen al! In onze digitale wereld van pixels en algoritmes, is zij zo’n kunstenaar die juist haar toevlucht vindt in de de fysieke wereld van materialen en bewerkingsprocessen, om gewoon weer lekker de handen uit de mouwen te steken. Bakula onderzoekt de mogelijkheden en grenzen van materialen die haar fascineren. Zo toonde ze vorig jaar op Prospects & Concepts – de sectie jong talent op Art Rotterdam – gigantische geknakte purschuim pilaren. Het leek alsof deze pilaren van steen zijn gemaakt, maar de vreemde knikken in de zuilen verraden dat het hier om een ander materiaal gaat. Wat was het moeilijk om die niet even aan te raken!

Inge Meijer
Inge Meijer’s (Beverwijk, 1986) recente video’s hebben geen mensen maar planten in de hoofdrol. Al eerder te zien tijdens RijksakademieOPEN 2017, richt ze zich in deze video’s tot de vreemde relatie tussen plant en mens. Of dat nou de rol van de plant in museum is of een boom die op een auto wordt vervoerd, het levert telkens weer schone, haast absurdistische beelden op.

Links: Joeri Woudstra, ‘Performative Painting 2’, 2017, foto: Zoe Dankert | Rechts: Jonathan van Doornum, ‘untitled (TV antenna)’, 2017

Joeri Woudstra
Onlangs in het Parool omschreven als multidisciplinair talent – zo iemand die alles kan en in alles uitblinkt. Joeri Woudstra (1994) studeerde Grafische Vormgeving aan de KABK in Den Haag en maakt niet alleen kunstinstallaties, maar is ook actief op het gebied van mode en is dj – onder zijn muzikale alter ego Torus. Als echte ‘millennial’ weet Joeri maar al te goed hoe technologische ontwikkeling ons telkens weer inhaalt. Dit besef resulteert bij hem in een gevoel van nostalgie dat hij in zijn werk probeert te onderzoeken door bekende objecten zoals de CD-rom – ooit een nieuwe innovatie, nu bijna verdwenen – te herdenken.

Jonathan van Doornum
De sculpturale installaties van Jonathan van Doornum (1987) zijn op het eerste gezicht soms moeilijk te plaatsen. Het zijn kunstwerken die een goede dosis aandacht en tijd vereisen. Als je goed kijkt zie je dat ze vol zitten met architectonische details van gebouwen in de publieke ruimte. Sommige sculpturen doen denken aan heel alledaagse objecten, zoals een keukenkastje of een hendel om een raam mee te openen, maar vanwege hun vlijmscherpe afwerking doen ze ineens agressief aan. Hiermee ondervraagt de kunstenaar de rol van architectuur in de samenleving en wat de vormgeving van de objecten waar we ons leven mee inrichten zegt over onze culturele identiteit.

Links: Maurice van Es, ‘pick ups by my dad’ at Haus der Kunst 2017 | Rechts: Daan Liu, ‘Crease repair #5’, 2016

Maurice van Es
Deze fotograaf heeft een enorm goed oog voor detail. Door alledaagse objecten en banale situaties – zoals de auto waarmee zijn vader hem telkens weer komt ophalen – vast te leggen in een foto (een iPhone-snapshot volstaat), benadrukt Maurice van Es (1984) dat deze voorwerpen een bijzondere plek in ons leven innemen. Ze zitten vaak vol met herinneringen, gevoelens en verlangens. Van Es laat ons zien dat ‘now will not be with us forever…’, zoals hij zijn werk toepasselijk betiteld.

Daan Liu
Een verfrommelde autodeur, die de indruk geeft van een papieren propje dat weer enigszins gladgestreken is. Het kan niet, maar zo ziet het werk van Daan Liu (1987) eruit. Hij speelt met dimensies, waardoor je als toeschouwer totaal op het verkeerde been wordt gezet. Liu maakt werk dat zich op de grens tussen fotografie en beeldhouwkunst bevindt: het platte vlak van zijn foto’s geeft de indruk diepte en textuur te hebben. Sommige werken zijn abstracter: het zijn grote kleurvlakken die doen denken aan grote, ingedeukte schilderijen. Maar jawel, het blijven foto’s, hoe misleidend zijn werk ook mag zijn.

Vytautas Kumza
Vytautas Kumza’s (1992) fotografische werken zijn visueel prikkelend en mysterieus. Gefaalde experimenten vormen vaak de inspiratie voor nieuwe werken, waarin zichtbare ”foutjes” bijdragen aan zijn wonderlijke en speelse composities. De Litouwse fotograaf studeerde afgelopen jaar af van de Gerrit Rietveld academie en werd geselecteerd door Galerie Ron Mandos als één van de ‘Best of Graduates’.

Voor meer informatie over Unfair en hun programmering, klik hier.

Tekst: Jule van Ravenzwaay

Van 8 tot en met 11 februari vindt de Art Rotterdam Week plaats, dé kunstweek in de havenstad. Vandaag blikken we vooruit op onze drie favoriete beurzen: Art Rotterdam, Haute Photographie en de designbeurs Object. Voor ieder wat wils dus! Volg de links naar onze SPECIALS over Art Rotterdam en Object, of blijf hier lekker doorlezen voor onze Haute Photographie 2018 must-see’s.

Vorig jaar was de allereerste editie van Haute Photographie, het initiatief van galerie-eigenaar Roy Kahmann (Kahmann Gallery). In LP2 Las Palmas wordt nu de tweede editie georganiseerd en het is bigger and better! Waar we vorig jaar toch voornamelijk paarden uit eigen stal zagen, zijn er dit jaar ongeveer 70 fotografen bijeengebracht van 12 internationale galeries. Daarnaast kun je ook jong talent spotten in de Talent Show en oude rotten opnieuw bewonderen in de Vintage Show. Waar kijken wij naar uit? Deze zes fotografen staan op onze GO-GO-GO-lijst!

Links: Douglas Mandry, Territorial Shift, Seascape 01-001, courtesy Bildhalle | Rechts: Raymond Meeks, Untitled from Furlong Series, 2017, courtesy Galerie Wouter van Leeuwen

Douglas Mandry | Bildhalle Gallery

Douglas Mandry is jong (geboren in 1989), maar zijn werk wordt nu al regelmatig geprezen. Wij zijn al een tijdje fan van zijn geschilderde landschapsfoto’s. Nadat hij een foto heeft afgedrukt, bewerkt hij ‘m nog – niet met Photoshop maar gewoon ouderwets met een kwast. Hij is niet voor één gat te vangen en dat experimentele karakter met nadruk op materiaal en textuur, daar houden wij wel van.

Raymond Meeks | Galerie Wouter van Leeuwen

De Amerikaanse Raymond Meeks (1962) is al een gevestigde naam. Zijn stemmige foto’s schiet hij in zijn nabije omgeving en ze doen ons denken aan oude films. We zien veel natuur en jonge mensen – frivool op het eerste gezicht, maar met een sluimerend gevoel van dreiging als je langer blijft kijken.

Links: Koto Bolofo, Black Beauty, 2005, courtesy Kahmann Gallery | Rechts: Bastiaan Woudt, Thula Neka, 2017, courtesy Kahmann Gallery

Koto Bolofo | Kahmann Gallery

We hebben al eens over Koto Bolofo (1959) geschreven – autodidact, enkel gebruik makend van een simpele camera en natuurlijk licht, is hij toch een van de meest gevraagde modefotografen van dit moment. Zijn autonome werk (dus niet in opdracht) is een stuk artistieker, maar tegelijkertijd nog steeds heel esthetisch en smooth.

Bastiaan Woudt | Kahmann Gallery

Bastiaan Woudt (1987) begon met fotograferen toen zijn zoon in 2009 werd geboren, en al snel richtte hij zijn camera op meer dan alleen zijn kindje. Binnen no time werd hij opgepikt door Roy Kahmann en inmiddels moet je al best een eindje in je zakken duiken om een mooie foto van Woudt boven de bank te hangen. Wat kun je verwachten: kraakheldere zwart-witfotografie en portretten die zich niet snel laten vergeten.

Links: Alexander Sporre, Syntropy, 2018, via Haute Phorographie | Rechts: Nobuyoshi Araki – Tokyo Comedy, 1995, copyright Nobuyoshi Araki, collection IBASHO, Antwerp

Alexander Sporre | Talent Show

Alexander Sporre (1988) is een van de zes jonge talenten die worden gepresenteerd in de thematentoonstelling ‘Talent Show’. Sporre had onlangs een burn-out; zijn foto’s zijn een reflectie op die periode en een onderzoek naar ons functioneren binnen de huidige prestatiemaatschappij. Meer dan alleen mooie plaatjes dus.

Nobuyoshi Araki | Vintage Show

Nobuyoshi Araki (1940) is een oude rot in het vak, maar blijft nog steeds prikkelen. Zo maakte hij furore met zijn serie naakten die zich bezighouden met kinbaku – rituele bondage. Sommige foto’s zijn rechttoe-rechtaan, andere heeft hij achteraf nog overgeschilderd. Vooral de laatsgenoemde foto’s voelen voyeuristisch, vervreemdend en tegelijkertijd vrolijk en agressief.

Sta je al te trappelen om Haute Photographie te bezoeken? Kijk hier voor alle praktische- én achtergrondinformatie.

Van 8 tot en met 11 februari vindt de Art Rotterdam Week plaats, dé kunstweek in de havenstad. Vandaag blikken we vooruit op onze drie favoriete beurzen: Art Rotterdam, Haute Photographie en de designbeurs Object. Voor ieder wat wils dus! Volg de links naar onze SPECIALS over Art Rotterdam en Haute Photographie, of blijf hier lekker doorlezen voor een sneak peek van OBJECT.

Wij schrijven er eigenlijk maar zelden over: design. Hoog tijd voor een special dus, want design bestaat niet alleen uit gebruiksvoorwerpen, het is ook zeker esthetiek. Je ziet dan ook dat de designbeurs OBJECT – welverdiend – een prominent podium heeft gekregen tijdens de Art Rotterdam Week, met een spectaculaire locatie: het HAKA-gebouw uit de jaren dertig. Je vindt hier speciale edities of unieke exemplaren door tientallen ontwerpers. De kerngedachte van de ontwerpen is om de wereld een stukje beter, mooier of aangenamer te maken. What’s not to love about that?! Wij blikken alvast vooruit op de vijf ontwerpers waar wij enthousiast van worden:

Links: Jennifer de Jonge | Rechts: Spruitje, beide via OBJECT Rotterdam 2018

Jennifer de Jonge

Als je denkt dat dit hierboven (afbeelding links) een minimalistisch wandkleed is, think again. Het is – tromgeroffel…. – een stoel! Dit is nu al met afstand ons favoriete object en wij willen hier in komen wonen. De ontwerpster liet zich inspireren door de intimiteit van mensen die bij elkaar op schoot liggen of knus tegen elkaar aan leunen. Het object bestaat ook enkel en alleen uit textiel. Hmm, dat is pas fijn design.

Spruitje

Ten eerste, we love spruitjes – de naam, de smaak, de kleur, de vorm. Deze ontwerpstudio kan dus eigenlijk niet zo veel verkeerd meer doen bij ons. Alle grappen terzijde, is dit wat ons betreft echt een must-see. De ontwerpen zijn geïnspireerd op design van de jaren 70, met een future thinking twist. De objecten houden zichzelf namelijk in leven (hoe dat kan snappen wij ook maar amper) en zijn een lust voor het oog.

Links: Renate Vos, III, foto: Merci | Rechts: The Materialists, beide via OBJECT Rotterdam 2018

Renate Vos

Renate Vos maakt dagelijkse gebruiksvoorwerpen, nét even anders. De vorm en functie zijn altijd super herkenbaar, maar met het materiaal laat ze ons toch nog een tweede keer kijken: zijn het echt vaasjes, of is het chocola? Wij houden we van zulke mindgames.

The Materialists

The Materialists werken bijna uitsluitend met papier, en dat is al genoeg om onze aandacht te trekken. Want mind you, ze maken geen notitieblokken en origami – het zijn volwaardige gebruiksobjecten die uit dit simpele én eco-vriendelijke materiaal worden gemaakt. Zo zouden wij deze kast (zie afbeelding hierboven) meteen mee naar huis willen nemen.

Lizan Freijsen, via OBJECT Rotterdam 2018

Lizan Freijsen

Een beetje goor, maar toch ook wel lekker – Lizan Freijsen staart zich helemaal scheel op vieze vlekken, mossen en schimmels, en tovert ze vervolgens om tot verrassend mooie vloer- en wandkleden en keramiek. Vorig jaar was haar werk ook te zien in Museum Boijmans van Beuningen.

Sta je al te trappelen om OBJECT te bezoeken? Kijk hier voor alle praktische- én achtergrondinformatie.

Van 8 tot en met 11 februari vindt de Art Rotterdam Week plaats, dé kunstweek in de havenstad. Vandaag blikken we vooruit op onze drie favoriete beurzen: Art Rotterdam, Haute Photographie en de designbeurs Object. Voor ieder wat wils dus! Volg de links naar onze SPECIALS over Haute Photographie en Object, of blijf hier lekker doorlezen voor onze Art Rotterdam 2018 ‘verheuglijst’.

Het is misschien wel onze meest favoriete beurs van het jaar: Art Rotterdam. Ook dit jaar wordt de Van Nellefabriek weer omgetoverd tot artistiek walhalla met bijna ontelbaar veel moderne en hedendaagse kunst, videokunst en performances. Naast de “normale” beurs waar je kunst kunt kopen, wordt er nog vanalles georganiseerd in en rond de fabriek. In het kader hieronder lees je precies waar je moet zijn om aan je kunstzinnige trekken te komen. Waar wij naar uitkijken? We laten ons natuurlijk graag verrassen, maar we – control freaks – hebben ook wat specifieke dingen op het oog… Lees dus snel door, want onder het kader vind je de acht kunstenaars die op ons GO GO GO-lijstje staan!

MAIN SECTION | De ‘reguliere’ beurs waar 75 (inter)nationale galeries hun beste paard van stal halen – soms in solo-presentaties (werk van één kunstenaar), soms met een mix van werken van verschillende kunstenaars. En ja: alles is te koop.

PROJECTIONS | Dit is de afdeling videowerken, vaak groot(s) geprojecteerd, op 700 vierkante meter in de Tabaksfabriek.

INTERSECTIONS | Hier vind je installatiekunst en performancekunst. Net even iets anders dus.

NEW ART SECTION | Net als ‘Projections’ ook in de Tabaksfabriek te vinden – 21 jonge galeries met aanstormend talent, gecureerd door Patrick C. Haas.

PROSPECTS & CONCEPTS | Wederom een show met jong talent (maar je hoort ons niet klagen!). Deze tentoonstelling bevat werken van maar liefst 80 kunstenaars, georganiseerd door het Mondriaan Fonds. Check hier het overzicht van alle deelnemers.

COMMONITIES | Dit is een nieuwe sectie van Art Rotterdam – een gecureerde tentoonstelling met werken van verschillende galeries. Het vloerplan is hier helemaal opengebroken om galeries en vooral hun kunst letterlijk met elkaar te verbinden. De aftrap wordt gegeven door Lorenzo Benedetti, curator Hedendaagse Kunst bij het Zwitserse Kunstmuseum St. Gallen.

OPEN AIR | Precies wat je denkt dat het is – kunst in de open lucht. Op Art Rotterdam is het art all day err day, dus ook wanneer je een frisse neus op het terrein van de Van Nellefabriek gaat halen. Ook deze sectie is gecureerd, door Niekolaas Johannes Lekkerkerk; er wordt niets aan willekeur overgelaten.

ONZE ART ROTTERDAM VERHEUGLIJST

Links: Laure Prouvost, Cooling system 1 (b) (for global warming), 2017 | Rechts: Henk Stallinga, Lumens, 2016-2018.

Laure Prouvost | Galerie Nathalie Obadia | Projections P01

We beginnen met wat #girlpower: Laure Prouvost werkt met verschillende media, van video tot installaties, en maakt kunst met een knipoog. Wij zijn vorig jaar tijdens Art Düsseldorf een beetje verliefd geworden op haar Cooling System for Global Warming (zie hierboven) en kijken uit naar het videowerk dat ze op Art Rotterdam zal presenteren.

Henk Stallinga | Gerhard Hofland Gallery | Intersections I05

Henk Stallinga maakt samen met zijn studio (Studio Stallinga) indrukwekkende (licht)installaties. Je kent hem wellicht van zijn grote werk Chain Reaction dat boven de centrale hal in het Stedelijk Museum Amsterdam hangt. Tijdens Art Rotterdam heeft hij een solo bij Intersections.

Links: Zoro Feigl, Golden, 2017 | Rechts: Lyubov Matyunina, Carpetologia, 2017

Zoro Feigl | C&H Gallery | Main Section M44

Feigl laat kettingen, klei-achtige substanties en textielen eindeloos draaien, klotsen en rondkolken. Ergens vermoeden wij dat hij bezoekers op die manier hypnotiseert, want vorig jaar was hij een grote hit. Wil je meer zien? Tot en met 10 maart zie je een aantal immense bewegende kunstwerken van Feigl in de Electriciteitsfabriek in Den Haag.

Lyubov Matyunina | Prospects & Concepts

Lyubov Matyunina is een van de 80 jonge talenten die door het Mondriaan Fonds naar voren worden geschoven. Haar nieuwe project heet ‘Carpetologia’, een visueel onderzoek naar de culturele tradities en ideologieën die we in traditionele tapijten kunnen terugvinden. Textielkunst is hot right now en Matyunina’s benadering geeft de fysieke zachtheid wat intellectuele diepgang.

Links: Zhuo Qi, Untitled, from Le service de table chaleureux series, 2017 | Rechts: Romain Mader, Wedding in Leukerbad (Mariage à Loeche les Bains), series Ekaterina, 2012.

Zhuo Qi | Galerie Le filles du calvaire | Main Section M49

Keramiek maakt al een tijdje een knallende comeback en het werk van Zhuo Qi schurkt heerlijk tussen twee genres is: keramiek en sculptuur.  Hij transformeert porselein tot ongebruikelijke vormen, waardoor het als gebruiksobject totaal nutteloos is – en dat maakt het juist zo aantrekkelijk.

Romain Mader | Gallery Dix9 | Commonities C17

Misschien herken je de naam al: Romain Mader heeft nu ook een solo-tentoonstelling in Foam (zijn eerste buitenlandse solo), waarin we de zoektocht van zijn alter ego naar een geschikte importbruid zien. Zijn kunst gaat niet zozeer om esthetiek, maar meer om de boodschap die met veel intelligente humor wordt overgebracht.

Links: Jessica Lajard, What You Don’t Know Can’t Hurt You, 2012 | Rechts: Studioview van Koen Vermeule, verschillende werken op papier, 2018

Jessica Lajard | Irene Laub Gallery | New Art N13

Nog eentje in de categorie keramiek! Jessica Lajards werk klopt niet helemaal, het lijkt een eigen leven te hebben. Ze laat zich inspireren door populaire beelden en organische vormen, en geeft er vervolgens een vunzige twist aan. Just the way we like it.

Koen Vermeule | Borzo Gallery | Main Section M67

Koen Vermeule kun je misschien herkennen dankzij zijn grote soloshow in de Kunsthal vorig jaar. Wij zijn fan. Op Art Rotterdam krijg je wederom een solo-presentatie van zijn werken op papier en schilderijen te zien, maar deze keer is alles gewoon te koop.

Sta je al te trappelen om Art Rotterdam te bezoeken? Kijk hier voor alle praktische- én achtergrondinformatie. Alvast een sneak preview voordat de beurs opent? Aanstaande woensdag zijn wij op de besloten preview – lichtelijk hysterisch aan het rondrennen om niets te missen, uiteraard. Wil je met ons mee? Volg ons dan exclusief via onze Instagram Stories (@kunstmeisjes)!

Wie ons een beetje kent, weet dat we wel houden van galeriehoppen, vooral als we er een glas wijn bij krijgen (zie ook onze intro bij dit stuk, onderaan dit artikel, en onze bio – zo voorspelbaar zijn we dus). Komend weekend (24 – 26 november) mogen we weer los, want dan vindt Amsterdam Art Weekend plaats: nieuwe exposities, performances, lezingen en een hele hoop gezelligheid. Het begint allemaal op vrijdagavond met de Gallery Night: alle deelnemende galeries (26 welteverstaan) en enkele musea openen hun deuren tot 21.00 uur. De rest van het weekend zijn alle locaties natuurlijk ook gewoon open en is onder andere de jaarlijkse show Rijksakademie OPEN te zien.

En raad eens…. Wij nemen jullie LIVE mee tijdens de Gallery Night en naar de Rijksakademie via onze Instagram Stories! Volg ons dus snel op @kunstmeisjes en wees dit weekend virtueel aan onze zijde! We zijn wel de eersten om toe te geven dat er natuurlijk niets boven een fysiek kunstrondje door Amsterdam gaat. Daarom geven we jullie alvast een sneak preview van de vijf exposities die op ons GO GO GO-lijstje staan:

Evelyn Taocheng Wang, sketch (design 1), 2017. Ink and watercolour on paper, Courtesy de kunstenaar en Galerie Fons Welters

Evelyn Taocheng Wang: Four Season of Women Tragedy

We hebben een identiteitscrisis, zijn bang om ouder te worden en houden van mooie spullen. Nu hebben we het niet alleen over Amsterdamse millennials, de Chinese kunstenares Evelyn Taocheng Wang kan er naar eigen zeggen ook wat van. Door middel van tekeningen, schilderijen en sculpturen mijmert ze over haar eigen ijdelheid. Het begint met haar garderobe, die bol staat van stukken van Agnes B., het ultieme voorbeeld van Europese elegantie in de ogen van veel Aziatische vrouwen. Laat mij uw kledingkast zien en ik vertel u wie u bent, is het motto achter deze kunstzinnige zelfreflectie.

Extra leuk | Op zaterdag van 16.00 tot 16.30 uur geeft de kunstenares een rondleiding door de expositie! En er is meer: de expositie van Taocheng Wang zal in de achterzaal te zien zijn, maar voorin de galerie is er ook nog wat te beleven. Daar zie je een expositie met werk van David Jablonowski, Folkert de Jong, Matthew Monahan, Maria Roosen en Berend Strik – niet de minsten, en helemaal voor niets!

Waar | Galerie Fons Welters, Bloemstraat 140 Amsterdam

Wanneer | Vrijdag: 13.00 – 21.00 uur
Zaterdag: 12.00 – 20.00 uur
Zondag: 12.00 – 18.00 uur

Meer lezen | http://weekend.amsterdamart.com/event/four-season-of-women-tragedy-evelyn-taocheng-wang-0

 

Links: Roger Ballen, Roger Ballen, Untitled, 2017 | Rechts: Roger Ballen, Homebound, New York, 1969, Courtesy de kunstenaar en Galerie Alex Daniëls – Reflex Amsterdam.

Roger Ballen: Retrospective

Zo’n vijftig jaar lang heeft fotograaf Roger Ballen (woonachtig in Zuid-Afrika) vrijwel alleen maar in zwart-wit gefotografeerd. Hij is beroemd om zijn Zuid-Afrikaanse straatfotografie, waarin sociale buitenbeentjes centraal staan, maar hij is even bekend om zijn nachtmerrie-achtige composities, die meer aan collages of schilderijen dan aan foto’s doen denken. Recentelijk is hij aan de slag gegaan met Polaroids, in kleur. Dit is een volledig nieuw hoofdstuk in het oeuvre van de 67-jarige kunstenaar. Deze expositie geeft een bescheiden maar volwaardig overzicht van zijn werk.

Extra leuk | Op zaterdag tussen 17.00 en 18.30 uur zal Roger Ballen aanwezig zijn voor een artist talk en signeersessie.

Waar | Galerie Alex Daniëls – Reflex Amsterdam, Weteringschans 79A Amsterdam

Wanneer | Vrijdag: 13.00 – 21.00 uur
Zaterdag: 12.00 – 20.00 uur
Zondag: 12.00 – 18.00 uur.

Meer lezen | http://weekend.amsterdamart.com/event/retrospective-roger-ballen

 

Rumiko Hagiwara, Drawing of Ambiguity, 2017. Courtesy de kunstenaar en Van Zijll Langhout / Contemporary Art

Rumiko Hagiwara: Ghost in Silence

De wereld is helemaal open: we reizen, roadtrippen en verhuizen ons het leplazarus. Hierbij botsen we wel op wat verschillen, of het nu omgangsvormen, religieuze gebruiken of taalbarrières zijn. De Japanse kunstenares Rumiko Hagiwara weet hier alles van: sinds ze naar Nederland is verhuisd, stuit ze continu op misverstanden en misinterpretaties. Deze expositie duikt niet met vol gewicht in dit gevoelige onderwerp, maar kijkt er met een kalm gevoel voor humor naar. Haar nieuwe werk laat gesprekken en overpeinzingen zien, waarin duidelijk wordt dat een woord of zin soms meerdere betekenissen kan hebben. Hopeloze, poëtische, filosofische en hilarische voorbeelden van betekenissen die lost in translation raken.

Extra leuk | Op zondag lanceert Rumiko Hagiwara haar nieuwste boek en is er een karaokeparty!

Waar | Van Zijll Langhout / Contemporary Art, Brouwersgracht 161 Amsterdam

Wanneer | Vrijdag: 13.00 – 21.00 uur
Zaterdag: 12.00 – 20.00 uur
Zondag: 12.00 – 18.00 uur

Meer lezen | http://weekend.amsterdamart.com/event/ghost-in-silence-rumiko-hagiwara

Beeld via This Isn’t Happiness

Kunstinstallatie: The Browsing Chamber

Maybe it’s just us, maar soms bekruipt ons de gedachte dat we meer tijd online doorbrengen dan in de “echte” wereld buiten. Dagelijks zoeken we naar talloze stukjes informatie en ontelbaar veel plaatjes. Hoe zou zo’n zoekopdracht er uit zien, uit de computer en in de fysieke wereld? Vijf kunstenaars (Steven Cox, Samuel Francois, Ina Gerken, Gijs van Lith en Pierre Obando) hebben precies dat gedaan: elke centimeter van de galerie, van muren tot vloeren en plafond is het driedimensionale resultaat van een online zoekopdracht. Je mag als bezoeker in en over het kunstwerk heen lopen en zo een stukje van jezelf toevoegen.

Extra leuk | Op vrijdagmiddag tussen 14.00 en 15.00 kun je alvast een preview van de expositie krijgen én meedoen aan een workout in de kunstinstallatie. Wij zijn liever lui dan moe, maar als jij wel geeft om een goede conditie: meld je even aan via info@torchgallery.com.

Waar | TORCH Gallery Lauriergracht 94 Amsterdam

Wanneer | Vrijdag: 13.00 – 21.00 uur
Zaterdag: 12.00 – 20.00 uur
Zondag: 12.00 – 18.00 uur

Meer lezen | http://weekend.amsterdamart.com/event/the-browsing-chamber-steven-cox-samuel-francois-ina-gerken-gijs-van-lith-pierre-obando

Eerder werk van Rutger de Vries, die dit jaar nieuw werk toont op de RijksakademieOPEN 2017. © Rutger de Vries, Colorscape I, 2017, Photo door José Biscaya

Rijksakademie OPEN

We noemden ‘m al in de intro: de Rijksakademie OPEN. Elk jaar opent de Amsterdamse kunstacademie haar deuren en 45 kunstenaars presenteren hun werk. Mocht je je afvragen waar galeries en musea naartoe gaan om nieuw talent te spotten en inspiratie op te doen: this is it. Grote kans dat je over een paar jaar werk van deze kunstenaars in exposities, op beurzen en biënnales tegenkomt, en dat kan je mooi zeggen: deze heb ik al gezien toen hij/zij nog op de academie zat! Word dus echt part of the in-crowd en wandel langs de “hokken” met beeldende kunst, performances, filmvertoningen en ontdek de kunst van de toekomst.

Kleine kanttekening: in tegenstelling tot bovenstaande galeries, is toegang tot Rijksakademie OPEN niet gratis. Bestel online je tickets voor een tientje, of koop ze aan de kassa voor twaalf euro.

Waar | Rijksakademie van beeldende kunsten, Sarphatistraat 470 Amsterdam

Wanneer | Vrijdag: 12.00 – 19.00 uur
Zaterdag: 11.00 – 19.00 uur
Zondag: 11.00 – 19.00 uur.

Meer lezen | http://www.rijksakademie.nl/NL/rijksakademieopen/

De kunstavond waar we elk jaar naar uitkijken, is alweer in zicht: de Museumnacht. Meer dan 275 activiteiten in tientallen musea, tot in de late uurtjes en met een gezonde dosis alcohol: wij zijn erbij op 4 november. De Kunstmeisjes en de Museumnacht Amsterdam zijn natuurlijk een match made in heaven. Wij krijgen nooit genoeg van kunst; dus om na sluitingstijd nog even door te gaan, dat zien wij wel zitten. Geef ons een wijntje, zet ons voor een schilderij en je hebt geen kind aan ons! De ongedwongen sfeer, het gevoel dat iedereen welkom is in alle musea, en op een relaxte manier kennismaken met kunst: dit is waar wij in geloven. Kunst is niet alleen voor de lucky few, het is voor ons allemaal en er is voor ieder wat wils.

Dit jaar zijn wij officieel ambassadeurs van de Museumnacht en mochten we een exclusieve, op maat gemaakte, superdeluxe route uitstippelen. Onze insteek: verborgen parels vinden en een dosis girlpower. We heten namelijk niet voor niets De Kunstmeisjes: GIRLPOWER EVERYWHERE.

Guerrilla Girls en nog meer girlpower | Van Gogh Museum | 19.00 – 02.00u.

‘When racism & sexism are no longer fashionable, what will your art collection be worth?’ is een van de beroemde quotes waarmee de feministische activistengroep Guerrilla Girls de kunstwereld sinds 1985 bekritiseren. Het Van Gogh Museum nodigde de groep uit om de collectie van het museum onder de loep te nemen: hoe zit het met etnische- en gendervooroordelen in de honderden kunstwerken die het museum rijk is?

Of Vincent zelf een feminist was weten we niet, maar het museum gaat deze nacht all the way en bekritiseert met de installatie No More Cutting ook nog eens wereldwijde genitale verminking. 120 papieren vagina’s lossen het probleem niet meteen op, maar zorgen hopelijk voor wat meer bewustzijn en inspiratie om actie te ondernemen. Want elke vagina mag er wezen, amen.  

Bekijk hier het volledige programma in het Van Gogh Museum en bestel hier je Museumnacht-tickets.

Ontdek je plekje | Mediamatic | 19.00 – 01.00u.

Rwanda: de plek waar squirten zo lekker gewoon is gebleven. Say whut? Op “intieme locaties” in de Biotoop kun je vertoningen van de docu Sacred Water van Olivier Jourdain zien. De  filmmaker ging op reis naar het Afrikaanse land om een beeld te schetsen van vrouwelijke seksualiteit. Wat denken jullie: hoe gaan ze er daar mee om, vrijer of meer bekrompen dan in Nederland? Laat je verrassen, en leer meer: tussen 19.30 en 20.30 interviewt ontwerper en activist Isabelle Griffioen de regisseur en vraagt hem het hemd van het lijf.

Heb je de smaak te pakken? Ontdek je plekje bij Bed Girls: een film over masturbatie (want ja, iedereen doet het, en nee, no shame here bitches), waarbij je tevens een hele verzameling masturbatie-vriendelijke artikelen speciaal voor ladies kunt inslaan. Giert de geilheid inmiddels door je lichaam? Sluit de avond af met een hapje vrouwelijk ejaculaat. Nope, we maken geen grap: in Mediamatic krijg je een dessert van squirt.  

Bekijk hier het volledige programma van Mediamatic en bestel hier je Museumnacht-tickets.

Jan Steen, Het dronken paar, ca. 1655-1665 (Rijksmuseum, Amsterdam)

Netwerken met een Gouden randje | Amsterdam Museum & Hermitage | 19.00 – 01.00u.

Denk je dat netwerken op de vrijdagmiddagborrel iets van nu is? Think again. Kunstenaars, schrijvers en bestuurders in de Gouden Eeuw wisten ook wel dat het niet gaat om wie je bent, maar om wie je kent. Hoe zag dat zeventiende-eeuws netwerken er dan uit? In het Amsterdam Museum krijg je tussen 21.00 en 23.00 uur doorlopend een spoedcursus van conservator Tom van der Molen.

Aan zeventiende-eeuws netwerken heb je natuurlijk geen klap als je het taaltje niet beheerst. Hoog tijd voor een klein speultjen. Leer tussen 19.00 en 01.00 uur in de Hermitage met de ‘Hollandse Meesters Woordenbingo’ de vergeten woorden uit de zeventiende eeuw. Met wat fantasye win je de pris van een heerlijk glaasje roo wijn of een ander drancksken.

Bekijk hier het volledige programma van het Amsterdam Museum en hier het programma van de Hermitage. Voor Museumnacht-tickets kijk je hier.

Rebelleren is ook een kunst | Framer Framed en de Brakke Grond | 19.00 – 02.00u.

Even met het pontje over het IJ en je staat in Framer Framer. Dit kunstcentrum in de Tolhuistuin staat bekend om haar maatschappelijk betrokken kunst, maar op 4 november mag jij ook wat zeggen. Creëer je eigen protestbord tijdens I’m so angry I made a sign! Of je boos bent over de klimaatverandering, Donald Trump of die shitty ex-vriendin van je: gooi de woede in een rebels kunstwerk.

Rek je rebelse kant nog verder op en laat je versieren met een beetje body art. Bij de Brakke Grond (het Vlaamse cultuurcentrum midden in de Nes) kun je namelijk een tattoo laten zetten. In dit geval is de klant niet koning, maar kunstenaar Dennis Tyfus: hij bepaalt namelijk wat het wordt! Een beetje nerve wrecking – vooral met zo’n geruststellende naam van de tattoo artist-, maar dan heb je wel kunst op je lijf. Kleine post scriptum: er is een beperkt aantal plekken beschikbaar voor deze activiteit, boek daarom hier alvast je timeslot.

Bekijk hier het volledige programma van Framer Framed, hier dat van de Brakke Grond, en bestel hier je Museumnacht-tickets.

Wat ons betreft is elke tijd etenstijd | ISN Fatih Moskee | 19.00 – 02.00u.

Fancy a midnight snack? Of je er nu mee begint, eindigt of een pitstop tussendoor maakt: aan de Rozengracht is het genieten geblazen met een eindeloze stroom aan Turkse hapjes. We kunnen jullie één geheim vertellen: ons kun je midden in de nacht wakker maken voor wat sigara böregi of suçuk. Wat dat allemaal is, ontdek je in de ISN Fatih Moskee.

Om deze lekkernijen nog wat historische waarde mee te geven, of om indruk te maken op je date: leer op 4 november het verhaal achter het gebouw kennen. Voordat het de ISN Fatih Moskee werd, huisvestte het pand aan de Rozengracht onder andere katholieken, hippies en socialisten. Tussen 20.30 en 22.30 vertelt Dr. Pooyan Tamimi Arab je alles over de geschiedenis van de huidige moskee.

Bekijk hier het volledige programma van de ISN Fatih Moskee en bestel hier je Museumnacht-tickets.

Als je je ogen even dicht doet (niet te lang, want het is wel leuk als je verder blijft lezen) en denkt aan kunstenaars uit de Gouden Eeuw, welke namen komen dan in je op? We durven er best een fles wijn op in te zetten dat Rembrandt een van de eersten is. De man achter De Nachtwacht, degene naar wie eindeloos veel pleinen en aftandse vreetschuren in ons land zijn vernoemd. Maar wist je dat hij in de tweede helft van de zeventiende eeuw niet meer de populairste schilder van Amsterdam was? Nope. Hij was inmiddels ingehaald door twee van zijn voormalige leerlingen: Govert Flinck en Ferdinand Bol.

In Amsterdam worden deze twee – inmiddels een beetje verwaarloosde – talenten nu uit Rembrandts schaduw getrokken. Hun verhaal wordt in drie musea verteld: Museum Het Rembrandthuis en het Amsterdam Museum presenteren een dubbeltentoonstelling, en Museum Van Loon zet Ferdinand Bol in de spotlight. Er zijn tientallen en nog eens tientallen schilderijen te zien, met nog wat etsen en tekeningen als bonus, maar wij hebben vooral oog voor één belangrijk detail: wat een ontzettend handsome man Ferdinand Bol was! #sorrynotsorry Govert, maar je verdwijnt wederom in iemands schaduw. Tijd voor een nadere kennismaking *wink wink* in de drie musea.

Detail van Ferdinand Bol, ‘Zelfportret, leunend op een balustrade’, ca. 1647 (bruikleen van een particuliere collectie), via Museum Het Rembrandthuis.

Museum Het Rembrandthuis
In Museum Het Rembrandthuis (het huis waar Rembrandt vroeger woonde), draait het echt om de relatie tussen de meester en zijn leerlingen. Zowel Flinck als Bol kwamen bij Rembrandt in de laatste fase van hun opleiding, Flinck wat eerder dan Bol. Rembrandt nam geen beginners aan: Flinck en Bol liepen dus meer een soort stage bij hem, waarbij ze hem assisteerden of zelf schilderijen maakten naar voorbeeld van zijn werken. De expositie toont voorbeelden van Rembrandts werk (voornamelijk etsen) en dat van de twee jongemannen (voornamelijk schilderijen), side by side. Onze favorieten zijn de twee portretten die Govert Flinck van Rembrandt en diens vrouw Saskia heeft gemaakt (te zien in de bovenzaal). We zien Rembrandt hier niet als schilder of als gentleman gepresenteerd, maar verkleed als herder met een staf en fluit. Wij vermoeden dat dit Saskia’s idee was. Sowieso Saskia’s idee.

Hoe knap is Ferdinand Bol hier? | Die oorbel op zijn zelfportret (zie afbeelding hierboven) maakt hem echt een beetje een bad boy. Je kunt je zo voorstellen dat hij je komt ophalen in zijn opgevoerde rijtuig en je een nertsstola van de zwarte markt cadeau geeft. Dit is zijn allereerste zelfportret en we zien een zelfverzekerde man van dertig, die net als zijn leermeester Rembrandt (en ongeveer 90% van de Amsterdamse mannen met een Instagram-account tegenwoordig) niet vies was van een #selfie.

Hoe lang doe je er over? | 30 – 60 min.
Museum hack: er zijn twee manieren om bij deze expositie te komen in het museum – via het oude huis van Rembrandt of rechtstreeks naar de tweede etage met de lift. Ga voor optie 1 als je jezelf tijdelijk wilt teleporteren naar de zeventiende eeuw en wilt zien waar die beroemde Rembrandt nou eigenlijk de Nachtwacht heeft geschilderd (dat was hier!). Ga voor optie 2 als je een blaar op je linker kleine teen hebt en je het vermoeden hebt dat je Compeed-pleister nog maximaal 300 stappen blijft zitten. Precies genoeg voor deze expositie, want de tentoonstellingszalen zijn klein maar fijn.

De tentoonstelling ‘Ferdinand Bol en Govert Flinck: Rembrandts meesterleerlingen’ is nog t/m 18 februari 2018 te zien in Museum Het Rembrandthuis. Meer informatie: https://www.rembrandthuis.nl/nl/bezoek/tentoonstellingen/tentoonstelling-ferdinand-bol-en-govert-flinck-rembrandts-meesterleerlingen/

Detail van Ferdinand Bol, ‘Zelfportret’, 1653 (bruikleen van het Rijksmuseum Amsterdam), via Amsterdam Museum.

Amsterdam Museum
Rembrandt was een fantastische kunstenaar, met een fanbase waartoe we BK’ers (Bekende Kunstenaars) als Francis Bacon en Vincent Van Gogh kunnen rekenen. Maar Rembrandt was nou niet bepaald een netwerktijger op de vrijmibo (of de Muiderkring, de zeventiende-eeuwse voorloper hiervan). Ferdinand Bol en Govert Flinck waren dat wel: nadat zij hun ‘diploma’ hadden gehaald, snapten ze heel goed wat het belang van goede contacten is en luisterden ze goed naar wat hun klanten wilden. De expositie in het Amsterdam Museum laat zien dat letterlijk everybody who’s somebody zich door Bol en Flinck liet portretteren. Onze favorieten zijn de vele schattige cupidootjes in hoekjes van portretten of als zelfstandig werk: wat een heerlijke zoetsappigheid was het toch aan de Amsterdamse grachten destijds.

Hoe knap is Ferdinand Bol hier? | Hij is iets ouder dan in het Rembrandthuis, but still rocking the earring. Desondanks blijven we deze keer naar een stel andere mensen staren, en vooral luisteren. Een intelligente en interessante toevoeging aan deze expositie zijn de video’s, waarin verschillende kenners een bredere context scheppen voor de kunstwerken die je hier ziet. Zo vertelt historica Els Kloek over de rol van de vrouw in de zeventiende eeuw en over klassenverschillen, legt docent Karwan Fatah-Black het een en ander uit over zwarte huisbedienden en slavernij in die tijd, en praten Ruben van Zwieten en Kemal Essabane over de betekenis van het ‘Offer van Abraham’ (een populair Bijbels thema in die tijd) in zowel het Christendom als de Islam.

Hoe lang doe je er over? | 60 – 90 min.
Neem wat extra tijd voor als je de weg kwijtraakt, want het Amsterdam Museum is één en al ondergrondse gangen, verwarrende trappetjes en schijnbaar onlogische wandelroutes. Mis vooral niet het allerlaatste zaaltje (dat ook uit de route ligt), waar het schilderij Elisa weigert de geschenken van Naaman van Ferdinand Bol helemaal solo hangt. Het Amsterdam Museum daagt je uit en brengt tot rust: ga lekker zitten op het zachte bankje en kijk eens wat langer naar een schilderij. Neem vooral de audiotour mee, die je op alle details en achterliggende betekenissen wijst.

De tentoonstelling ‘Ferdinand Bol en Govert Flinck: Rembrandts meesterleerlingen’ is nog t/m 18 februari 2018 te zien in het Amsterdam Museum. Meer informatie: https://www.amsterdammuseum.nl/tentoonstellingen/govert-flinck-ferdinand-bol

Detail van Ferdinand Bol, ‘Zelfportret’, ca. 1669, (bruikleen van het Rijksmuseum Amsterdam), via Museum Van Loon.

Museum Van Loon
In Museum Van Loon it’s all about Ferdinand Bol. Niet alleen omdat hij zo knap is, maar vooral omdat hij ooit eigenaar is geweest van het pand dat nu het museum is. We schreven al over de networking skills van Bol en Flinck, maar ook hierin was Bol Flincks meerdere. Hij trouwde namelijk boven zijn stand, met de puissant rijke Anna van Erckel. Wat hij toen deed is wat wij allemaal van dromen als de deadlines ons levensmoe maken: lekker gaan rentenieren. Hij zat in zijn riante huis en ging kunst verzamelen, als een ware gentleman. Museum Van Loon is de archieven ingedoken en heeft onderzoek gedaan naar Bols collectie: welke werken had hij allemaal? Dat was dus niet mis: ruim 60 kunstwerken, waaronder vele landschappen, stillevens, een aantal Rembrandts en een Rubens. Een selectie hiervan (22 werken) zijn nu terug naar huis gehaald, aan de Keizersgracht. Onze favorieten zijn de Rembrandts: een prachtige olieverfstudie op papier, die heel bijzonder is binnen zijn oeuvre, en een heel expliciet schilderij van een besnijdenis – gotta love it. De Rubens is ook prachtig. De stillevens trouwens ook. Jezus, wat een jaloersmakende verzameling had die man toch.

Hoe knap is Ferdinand Bol hier ? | Als je je ogen een beetje dichtknijpt, door je wimpers tuurt en het licht uitdoet, lijkt Ferdinand inmiddels een beetje op André van Duin (zie afbeelding hierboven). Als dat je type is (daddy issues anyone?), kom je hier dus zeker aan je trekken. Hij krijgt extra punten voor de symbolische betekenis die hij in zijn zelfportret en lijst heeft opgenomen. Dit portret heeft hij gemaakt toen hij net getrouwd was: we zien niet alleen een cupidootje (daar is -ie weer!), maar ook een zonnebloem in de lijst. Deze is naar de zon gedraaid, zoals een minnaar zich op zijn geliefde moet richten. Preach, Ferdie!

Hoe lang doe je er over? | 30 min.
Let wel: de tentoonstelling is niet in de het grote huis te zien, maar achterin de tuin in het koetshuis. Het koetshuis waar vroeger de paarden ook stonden. Zie je al waar we heen willen? Het aroma van vermoeid paard krijg je moeilijk uit het behang, dus wees gewaarschuwd. Gelukkig went het snel en is de korte wandeling terug door de tuin heerlijk verfrissend.

De tentoonstelling Ferdinand Bol. Het huis, de collectie, de kunstenaar is nog t/m 8 januari 2018 te zien in Museum Van Loon. Meer informatie: https://www.museumvanloon.nl/programma/actueel/89

Coverbeeld: Govert Flinck, ‘Slapende Cupido’, 1639, Privécollectie, via Amsterdam Museum.