Het is een van onze favoriete uitjes elk jaar: het fotografie-event Unseen Amsterdam dat neerstrijkt in de Westergasfabriek. Of moeten we eerder zeggen: een totale take-over doet. Van 21 tot en met 23 september tonen 53 galeries uit 35 landen werk van internationale fotografen. De insteek is helder (en awesome): het is een overzicht van wat er nu-nu-nu speelt in de fotografiewereld. Van experimentele materialen tot extravagante modellen, je bent in één keer op de hoogte. Maar niet alleen kun je rondhuppelen (en rondshoppen) op de beurs, er zijn nog veel andere activiteiten, zoals de CO-OP, talks in de Living Room, de Book Market en nog veel meer. Klik hier voor het volledige programma en de openingstijden.

Natuurlijk hebben we ook deze keer een aantal tips uit onze hoge hoed getoverd. Onze redacteuren hebben namelijk al weken geleden hun wekkers gezet, telefoons opgeladen en sneakers gepoetst om straks direct naar hun favorieten te kunnen rennen. Dit zijn de zes kunstenaars die je volgens hen absoluut niet mag missen tijdens Unseen Amsterdam 2018:

Juno Calypso | TJ Boulting Gallery | stand 39

Juno Calypso, From the series ‘What To Do With A Million Years’, 2018 © Juno Calypso/TJ Boulting

Carlien: “Het is Twin Peaks meets Barbie in de serie ‘What To Do With A Million Years’ van fotografe Juno Calypso, die inmiddels vaste gast is tijdens Unseen Amsterdam. In haar verhalende werk vormen pastelkleurig behang, roze tapijt, glinsterende kroonluchters aan het plafond het decor. Maar niets is wat het lijkt. Deze zuurstokroze setting bevindt zich namelijk in een ondergrondse bunker die volledig is omgebouwd, compleet met geënsceneerde tuin en dito lichtplan om de zon, schemer en nacht na te bootsen. Voor Calypso – in deze serie te zien als haar alter ego Joyce – heeft schoonheid prioriteit, ook tijdens het overleven van de fictieve kernoorlog. In haar fascinerende scènes krijg jij de rol als creepy voyeur, die dit bizarre overlevingsspel van nog dichterbij wil bekijken.”

Joanne Dugan | Kopeikin Gallery | stand 12

Joanne Dugan, ‘Grid 13’, from the series ‘Multiples’, 2017 © Joanne Dugan / Kopeikin Gallery

Daphne: “Ik ben heel benieuwd naar het nieuwe werk van de Amerikaanse kunstenares Joanne Dugan. Wat er van een afstandje als een perfect raster uitziet, blijkt een serie van met de hand ontwikkelde en uitgesneden foto’s te zijn. Ieder beeld is net een beetje anders. Bij het maken van de beelden laat Dugan ‘onbedoelde’ lichtinval speels de donkere kamer in en maakt zo het licht zelf tot haar onderwerp. Door het ritme van licht en donker gaan de rasters dansen voor je ogen. Het werk is geïnspireerd door zen-boeddhisme en Oosterse beeldtradities, zoals het Indiase Yantra en dat voel je. Het straalt een meditatieve rust uit, maar ondertussen komen deze multiples wel uit Manhattan. Dugan maakt, ademt en leeft grids.”

Keyezua | Ed Cross Fine Art | stand 45

Keyezua, Nr. 7, from the series FORTIA, 2017 © Keyezua/Ed Cross Fine Art, London

Jolien: “Het werk van de Angolese Keyezua draait vaak om thema’s als identiteit en beeldvorming. De serie ‘FORTIA’ (Latijn voor ‘sterk’) bestaat uit heel esthetische beelden die tegelijkertijd veel diepgewortelde associaties oproepen. Zo verwijst het masker dat de vrouw op deze foto draagt naar anonimiteit, terwijl de knalrode jurk schreeuwt om aandacht, en de manier waarop ze haar borsten bedekt heel defensief lijkt. Daarmee worden een hoop actuele discussies opgerakeld, zoals de veelvoorkomende stereotypering van Afrika en het objectiveren van de vrouw binnen de samenleving (insert #’s here). Deze foto straalt echter een verlangen uit om boven zulke vooroordelen uit te stijgen. Je wordt uitgenodigd om het beeld op zichzelf te bekijken, wat benadrukt wordt door de tijdloze setting.”

Sami Parkkinen | Fotogalleri Vasli Souza | stand 32

Sami Parkkinen, ’Très Enérvé’ from the series ‘Limbo’, 2017 © Sami Parkkinen / Fotogalleri Vasli Souza

Yaël: “Mijn oog is gevallen op dit wringende werk van de Finse fotograaf Sami Parkinnen. Herkenbaar tafereel, nietwaar? Niet alleen omdat we allemaal wel een streepjestrui in onze kast hebben hangen (ik tel er zo’n zeven), maar ook omdat iedereen zich wel een situatie kan herinneren zoals te zien op dit werk. Zo’n moment dat je jezelf gewoon even wilt verstoppen van de buitenwereld door een trui over je hoofd te trekken. Parkinnens foto’s en sculpturen gaan over spiritualiteit en de behoefte om een nieuwe betekenis te geven aan onze maatschappij en de mensheid.”

Bénédicte Kurzen | TJ Boulting | stand 39

Bénédicte Kurzen, ‘Bol – Buduma’, from the series ‘Chronicles of the Lake Chad Basin’, 2017 © Bénédicte Kurzen/TJ Boulting, London

Charlotte: “Ondanks de vele blauwtinten, zijn de contrasten in dit werk sterk: het groenblauw van de oceaan, de scherpe plooival in de kledij, het bijna-Yves Klein blauw van de boot. Doordat de context ontbreekt intrigeert het beeld mij. Deze foto laat iemand uit het Buduma-volk, dat op eilanden in het Tsjaadmeer (Afrika) woont, zien. Welke emotie ligt verscholen in de houding van de man? Als je goed kijkt, ontdek je meer details: de littekens in zijn gezicht, bijvoorbeeld. Het werk van de Franse Bénédicte Kurzen is documentair. Ze is geïnteresseerd in de relatie tussen een enkele gebeurtenis en wat er dieper in een samenleving speelt.”

Berend Strik | Galerie Fons Welters | stand 28

Berend Strik, ‘Deciphering the artist mind (studio SS 1)’, 2016, foto: Gert Jan van Rooij © Berend Strik / Galerie Fons Welters

Jule: ‘’Eenmaal bekend met zijn werk, pik je het er zo tussenuit. De Nederlandse Berend Strik draait al enige tijd mee en bewerkt zijn foto’s met naald en draad. Lagen van gaas, fluwelen stukjes stof en dikke wollige draden voegen letterlijk en figuurlijk een extra laag toe aan de fotografie. Striks werken zijn hierdoor ambachtelijk en one of a kind. Op de foto hierboven – onderdeel van een serie over kunstenaarsateliers – zien we een bewerkt hoedje uit de collectie van de excentrieke verzamelaar Seth Siegelaub. Bovendien draait het niet alleen om de voorkant van het werk, maar is de achterkant vaak minstens zo interessant. Find out for yourself. ’’

Coverbeeld: Fair overview, Unseen Amsterdam, 2017 © Almicheal Fraay, via Unseen.
Unseen Amsterdam vindt plaats in de Westergasfabriek van 21 t/m 23 september 2018. Voor meer informatie: https://unseenamsterdam.com 

Het is weer that magical time of the year. Nee, we hebben het niet over de Kerstdagen, maar over de jaarlijkse gallery season opening! Niet minder dan 23 galeries in de Amsterdamse binnenstad trappen vanaf 8 september af met hun nieuwe show, die vervolgens gemiddeld zes weken blijft staan.

We kunnen het niet vaak genoeg zeggen: bezoek naast een museum ook af een toe een galerie. De exposities zijn helemaal gratis en nee, je wordt écht niet weg gestaard als je niet van plan bent een kunstwerk te kopen. Sterker nog, de galeriemedewerkers vertellen je maar al te graag meer over de kunstwerken, en tijdens de vrij toegankelijke openingen (elke paar weken weer een nieuwe) krijg je meestal zelfs een glaasje wijn bij binnenkomst. Dat noemen we pas gastvrijheid!

To kick off the new season zijn wij afgelopen zaterdag zigzaggend door het centrum gegaan. Dit jaar zoomen we in op onze favoriete kunstenaars: we tippen de kunstenaar Olivier Vrancken bij Mini Galerie, duo Arja Hop en Peter Svenson bij Albada Jelgersma Gallery, beeldhouwer Auke de Vries bij BorzoGallery, en we sluiten af met Koos Buster – gotta love de schaamnaam – bij Fons Welters.

Olivier Vrancken, ‘Salvia Verde’, 2018, via Mini Galerie, Amsterdam

Olivier Vrancken | Mini Galerie
Wij stellen graag aan jullie voor: Olivier Vrancken. Deze Belg – die overigens in Nederland woont en werkt – is opgeleid als grafisch vormgever, maar werkt nu al enige tijd als beeldend kunstenaar. Van het digitale heeft hij een u-turn naar de “handarbeid” gemaakt: hij knipt, plakt, schildert en tekent er op los. Dat levert schilderijen met abstracte vormen en prettige kleurcombinaties op. Hoewel de werken subtiel en rustgevend zijn, zijn ze allesbehalve saai. Het lijkt alsof er laag na laag meer te ontdekken valt. De vormen prikkelen je fantasie en dagen je alsmaar uit om meer te zien. Wij zijn nog lang niet uitgekeken op deze Belg. Zijn werk is nu onderdeel van een groepsshow bij Mini Gallery, waar je dertig werken van vijftien kunstenaars ziet.

Waar & wanneer kun je een kijkje nemen? | De expositie ‘15 artists – 30 works’ is t/m 13 oktober 2018 te zien. Adres: Mini Galerie, Kinkerstraat 12AH, Amsterdam. De galerie is van woensdag tot en met zaterdag open (13:00-17:00u.). Meer informatie: http://minigalerie.nl/exhibitions/15-artists-30-works/

Arja Hop & Peter Svenson, ‘Residue project Amsterdam: Residue; Common hollyhock/ Alcea rosea / Matrix of 35 works’, 2018, via Albada Jelgersma Gallery, Amsterdam

‘Nature of Particles’ | Arja Hop & Peter Svenson | Albada Jelgersma Gallery

Er valt veel moois te vinden in de natuur, en kunstenaars Arja Hop en Peter Svenson wijzen ons er met alle liefde op. Met hun foto’s laten ze stukjes natuur zien die niet meteen zichtbaar zijn, zoals sporen en kleurpigmenten van planten. De kunstenaars zoomen zodanig in of laten zo’n specifiek detail zien, dat deze bijzondere elementen op de foto’s haast abstracte kleurcomposities lijken. Sommige foto’s zijn zelfs zonder behulp van een camera tot stand gekomen!. Hoe dan, vraag je je misschien af? Door bijvoorbeeld gebruik te maken van lichtgevoelige papiersoorten. Laat je verrassen door de wondere wereld van dit duo en ontdek allerlei aspecten van de natuur die zich onder de oppervlakte verschuilen

Waar & wanneer kun je een kijkje nemen? | De expositie ‘Nature of Particles’ is t/m 6 oktober 2018 te zien. Adres: Albada Jelgersma, Lijnbaansgracht 318, Amsterdam. De galerie is van woensdag tot en met zaterdag open (13:00-18:00u.). Meer informatie: http://albada-jelgersma.com/exhibition/nature-of-particles/

Koos Buster, 2017, foto: Abel Minnee, via Galerie Fons Welters

Koos Buster | Fons Welters
De Nederlandse Koos Buster (1991) is pas net afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie. Het project waarmee hij succesvol is geslaagd, wordt nu getoond in de vermaarde galerie Fons Welters, die ook kunstenaars als Jennifer Tee, Job Koelewijn, Maria Roosen en Folkert de Jong vertegenwoordigt. Koos Buster maakt voorwerpen uit het dagelijkse leven, zoals een ruitenwisser en andere schoonmaakproducten, na in keramiek. Onze ocd gaat helemaal opspelen van dit visuele bedrog, and we love it. We zijn ook groot fan van zijn sierborden – je weet wel, die delftsblauwe bordjes die bij je oma aan de muur hingen – waar hij niet zijn favoriete spreuken of landschapjes op heeft afgebeeld, maar juist alle dingen waar hij een pesthekel aan heeft. Lekker therapeutisch.

Waar & wanneer kun je een kijkje nemen? | De expositie ‘Koos Buster’ is t/m 20 oktober 2018 te zien. Adres: Galerie Fons Welters, Bloemstraat 140, Amsterdam. De galerie is van dinsdag tot en met zaterdag open (13:00-18:00u.) Meer informatie: https://www.fonswelters.nl/exhibitions/koos_buster/about

Auke de Vries, ‘Zonder titel’, 2013, beschilderd metaal, 37 x 43 x 24 cm, foto: Piet Gispen, via BorzoGallery, Amsterdam

Auke de Vries | BorzoGallery
BorzoGallery opent het seizoen met een wel heel grote naam in de Nederlandse kunstwereld: Auke de Vries. Als je je nu achter je oren moet krabben en je afvraagt wie Auke de Vries al dan niet mag zijn: shame on you. Deze naoorlogse beeldhouwer is zo’n beetje overal in de Nederlandse openbare ruimte te vinden: in de vijver van Het Nieuwe Instituut, hangend aan de kade van de Maas en langs het Haagse spoor. Zijn beelden lijken vaak losse structuren met bungelende stukjes staal. Maar niets is minder waar: deze hoge slanke beelden zijn enorm stevig en blijven verrassen met hun speelse uiterlijk. Bij BorzoGallery zie je nu verschillende van zijn beelden, maar ook wat werk op papier. Zo kun je een beetje in het brein van de kunstenaar duiken en zien waar zijn zwierige beelden vandaan komen.

Waar & wanneer kun je een kijkje nemen? | De expositie ‘Auke de Vries’ is t/m 29 september 2018 te zien. Adres: BorzoGallery, Keizersgracht 516. De galerie is van woensdag tot en met zaterdag open (13:00-17:00u.). Meer informatie: https://www.borzo.com/nl/nieuwsbrieven/nieuwsbrieven

Een museumbezoek tijdens de warme zomermaanden is een win-winsituatie: je geniet van mooie dingen én van de heerlijke airco die zowel de kunst als ons koel houdt. Of je nu een uurtje een kijkje wilt nemen en daarna naar het strand rent, of een hele dag kalmpjes door de museumzalen wilt flaneren, we’ve got your back. Waar sturen we je deze maand naartoe? Zet je schrap, want we gaan de Randstad door op een heuse #kunstmeisjesontour: van Utrecht naar Amsterdam, en van Schiedam naar Wassenaar.

Niet alleen tippen we de mooiste artistieke uitspattingen, we geven deze maand ook een heleboel creatieve cadeautjes weg in samenwerking met onze favoriete organisaties. Houd onze Facebook-pagina en ons Instagram-account daarom goed in de gaten! Maar nu eerst: vier exposities waar we het – ook los van de hoge temperaturen – warm van krijgen.

Zaalopname ‘Shelter’, met Sarah van Sonsbeeck, ‘Anti Drone Tent’, 2013 (Courtesy Annet Gelink Gallery, Amsterdam) in refter Museum Catharijneconvent. Foto: Daisy Komen, via Museum Catharijneconvent.

SHELTER | MUSEUM CATHARIJNECONVENT
‘Het klooster ingaan’ klonk nog nooit zo aantrekkelijk als nu, met de tentoonstelling ‘Shelter’ in Museum Catharijneconvent. De naam van de expositie verwijst natuurlijk naar het oude én huidige gebruik van het gebouw: het bieden van onderdak, vroeger voor behoevende mensen, nu voor kunst en cultureel erfgoed. Dit voormalige klooster viert dit jaar haar 550e verjaardag en op het feestje is een hele reeks hedendaagse kunstenaars uitgenodigd.

Tussen de kunstwerken uit de vaste collectie (benedenverdieping) en de kloostergangen (bovenverdieping) zijn pareltjes geplaatst van de crème de la crème uit de kunsten, waaronder Daan van Golden, Damien Hirst, Marlene Dumas, Nola Hatterman, Carl Andre en Danh Vo. En onze grote favoriet in deze selectie: Kerry James Marshall. Be right back, wij gaan nóg een keertje naar deze expo.

Nog niet verzadigd? | In de buurt vind je twee expo’s die wij eerder dit jaar hebben getipt in onze vaste rubriek in ELLE Magazine. In het Centraal Museum zie je de tentoonstelling met hoogtepunten van de Nederlandse modeontwerper Jan Taminiau. Een stukje verder, in het MOA in Oud-Amelisweerd, is het all about bloemen in de expositie Flower Power.

Goed om te weten | Elke dag kun je om 14.30 uur mee op een instaprondleiding door de expositie. Kost niets en aanmelden kan ter plekke.

De expositie ‘Shelter’ is nog t/m 9 september te zien in Museum Catharijneconvent. Meer informatie: https://www.catharijneconvent.nl/bezoek-ons/tentoonstellingen/shelter-en-550-jaar-kloostergebouw/

Dolf Toussaint, ‘De Dam’, 1965, via Stadsarchief Amsterdam

DOLF TOUSSAINT | STADSARCHIEF AMSTERDAM
Wij zijn dol op de jaren 60: lekker rauw en brutaal. Als iemand dat gevoel, en vooral de mensen uit die tijd wist vast te leggen, was dat wel Dolf Toussaint (1924-2017). Hij heeft heerlijke kiekjes gemaakt van Amsterdammers in hun stad. Humoristische plaatjes van kinderen met scheve zonnebrillen en een ijsje in hun hand. Oude dames die op de Dam voorbij komen tijdens het winkelen, met de onmiskenbare kapjes op hun hoofd, want o wee als je haar in de war zou raken!.

Het is niet alleen humor wat de klok slaat, ook ander werk uit zijn fotografiecarrière komt voorbij. Naast zijn bekende foto’s uit de Jordaan, zien we ook werk uit de sociaal onrustige jaren 70, toen het een stuk minder prettig was in Amsterdam.

Nog niet verzadigd? | Het Stadsarchief zit letterlijk om de hoek bij Foam, dus als je nog geen genoeg hebt van fotografie kun je meteen door! Daar is nu een tentoonstelling te zien met foto’s uit een bijzonder Duitse collectie: The Walther Collection met portretten van wereldberoemde fotografen.

Goed om te weten | Speciaal voor deze tentoonstelling is er een boek verschenen. Dus kun je je met deze hitte niet al te lang concentreren? Dan is er nog hoop om later de werken van Dolf Toussaint terug te kijken.

De expositie ‘Dolf Toussaint’ is nog t/m 4 november te zien in het Stadsarchief in Amsterdam. Meer informatie: https://www.amsterdam.nl/stadsarchief/agenda/toussaint/

Elspeth Diederix, ‘Miracle #1’ en ‘Miracle #2’, via Stedelijk Museum Schiedam

DE TUINEN VAN ELSPETH DIEDERIX | Stedelijk Museum Schiedam
Schiedam staat deze zomer in het teken van de weelderige wereld van Elspeth Diederix (1971). Deze fotograaf is dol op bloemen, planten en de onderwaterwereld. Niets is wat het lijkt, Denk je dat het simpele plaatjes van flora zijn die niet zouden misstaan bij de “kunst”-afdeling van Ikea, think again. Als kijker word je continu geprikkeld om langer te blijven staan en turen. Door kunstmatige toevoegingen zoals verf, licht en props verandert Diederix haar foto’s in haast surreële taferelen. Ze neemt je mee naar een wonderlijk sprookjeslandschap zónder de hulp van Photoshop.

Je ziet niet alleen de foto’s van Diederix, speciaal voor haar tentoonstelling koos ze ook werk uit de collectie van het museum. Het resultaat is een ware beeldentuin met werk van andere kunstenaars. Zo zien we Daan van Golden, die bekend is van zijn minutieus geschilderde behang-motieven, en bovendien ook dol was op bloemetjes.

Nog niet verzadigd? | Elspeth Diederix is ook op Instagram te volgen. Daar zie je haar tuin, planten en krijg je een klein kijkje achter de schermen van deze self-made-botanicus.

Goed om te weten | Ga je naar Schiedam? Vergeet dan vooral je kamerplant niet mee te nemen! Say what?! Ja je hoort het goed, het museum nodigt haar bezoekers uit een kamerplant achter te laten, ze worden dagelijks verzorgd en liefdevol toegesproken. Mega handig als jij drie weken in het buitenland zit.

De expositie ‘De tuinen van Elspeth Diederix’ is nog t/m 30 september te zien in het Stedelijk Museum Schiedam. Meer informatie: http://www.stedelijkmuseumschiedam.nl/nl/699

Wayne Thiebaud, ‘Bakery Case’, 1996, collection museum Voorlinden, c/o Pictoright Amsterdam 2018

WAYNE THIEBAUD | Museum Voorlinden

Neem de dikke lagen verf van Rembrandt en de vintage Americana-feel van fotograaf William Eggleston en je krijgt het zalige werk van de Amerikaanse schilder Wayne Thiebaud (1920). Met frisse (pastel)kleuren schildert hij mooie landschappen, zittende figuren en vooral heel veel taartjes. Oh ja, en ijsjes. Terwijl ons het speeksel in de mond loopt, lezen we dat Thiebaud, inmiddels 97 jaar oud, nog steeds dagelijks schildert #goals.

Zijn werk doet qua kleuren en contouren denken aan ouderwetse advertenties uit de jaren 50, waarin vrolijke huisvrouwen domme uitspraken doen die hoogstwaarschijnlijk door mannen zijn geschreven die nooit een strijkbout hebben vastgehouden. Gelukkig houdt Thiebaud zich inhoudelijk ver van deze toon, en legt hij de focus op iets waar iedereen warm voor loopt: de lekkere taartjes. Hoewel hij vaak wordt geschaard bij de Pop-Art-beweging, houdt Thiebaud niet van labels. Hij maakt geen onderscheid tussen commerciële kunst en fine art, maar noemt zichzelf gewoon “a good old-fashioned painter”.

Nog niet verzadigd? | Je kent de waarschuwing ‘nooit met honger naar de supermarkt gaan’ vast wel; je komt thuis met een onnodige hoeveelheid – vaak rammend ongezonde – dingen. Wij moesten na het zien van deze expositie echt kei-hard langs de pop-up Bakery Case rennen om niet meteen veertien taartjes te bestellen. Be warned, er staat dus een heuse bakkerij op het terrein.

Goed om te weten | Mocht je een Museumkaart hebben (goed zo!), dan kun je deze thuis laten. Bij Museum Voorlinden betaal je de volle pond, maar het is elke cent waard.

De expositie ‘Wayne Thiebaud’ is nog t/m 16 september te zien in Museum Voorlinden. Meer informatie: http://www.voorlinden.nl/tentoonstelling/wayne-thiebaud/

Wil je nog meer tentoonstellingstips? Hier lees je onze vier zomertips van juli.

Het is inmiddels een traditie geworden: elke zomer zetten we onze favoriete kunstwerken uit vaste collecties van Nederlandse musea in het zonnetje in onze rubriek ‘Highlights’. Naast mooie, intrigerende en spannende tentoonstellingen, barsten de musea in ons land namelijk permanent, non-stop, 24/7 bijna uit hun voegen van grote meesterwerken en verborgen parels. Tijd om deze weer op een (extra) voetstuk te zetten! Dit jaar krijgt onze rubriek een kleine remix. We willen deze keer niet alleen kunst in het zonnetje zetten, maar ook onze nieuwe redacteuren! Met veel plezier stellen we ze, samen met hun favorieten, aan jullie voor:

Rembrandt, ‘Het Loflied van Simeon’, 1631, Het Mauritshuis, Den Haag.

Charlotte Hercules | Het loflied van Simeon | Het Mauritshuis
“In Den Haag vind je meerdere amazing kunstcollecties, maar voor mij telt er maar eentje: het Mauritshuis. Uiteraard sluit ik altijd even aan in de toeristen flow richting hét meisje (girlcrush alom), maar mijn favoriete schilderij is toch ‘Het Loflied van Simeon’ van Rembrandt. Een schilderij dat mij even de adem beneemt, iedere keer opnieuw.

De grootmeester van de Gouden Eeuw maakte het kunstwerk toen hij pas 25 was, en liet toen al zien hoe ontzettend goed hij was in het schilderen van emoties. De verrukking van Simeon, die een heus loflied inzet nadat hij het kind in de tempel van Jeruzalem herkent als de Messias, en de ingetogen blik van Maria – de emoties zijn bijna voelbaar. Het bijzondere gebruik van licht en de grootsheid van de architectuur geven het paneel een grandeur en aantrekkingskracht, waardoor het werk nog vele malen groter lijkt dan het is (zo’n 60 bij 40 centimeter). Het schilderij lijkt zelf licht te geven waardoor het mij, maar ongetwijfeld ook jou, als een magneet naar zich toe trekt. Dus vergeet de volgende keer dat je in Den Haag bent niet, na het flirten met Vermeers meisje, even de jonge Rembrandt te begroeten.”

Charlotte (1995) vormt graag samen met Kunstmeisje Nathalie een love triangle met Rembrandt. Ze volgt nu de Research Master ‘Arts of the Netherlands’ aan de Universiteit van Amsterdam.

Iris le Rütte, ‘Daphne’, 2002, Museum Beelden aan Zee, Scheveningen.

Jolien Klitsie | Bronzen ‘Daphne’ | Museum Beelden aan Zee
“Beelden aan Zee in Scheveningen is mijn favoriete museum in Nederland; een overdekt sanctuarium te midden van een openlucht pretpark. Vroeger kwam ik hier al met mijn opa en oma (liever dan ijsjes eten op de boulevard!) en dan waande ik me in een sprookjeswereld waarin alle beelden een verhaal vertelden. Dat is de magie van sculptuur; het bevindt zich fysiek in je personal space, waardoor het nog veel dichterbij komt dan bijvoorbeeld een schilderij.

Op het bovenste terras van het museum staat de bronzen Daphne, de mooie nimf die in de ‘Metamorfosen’ van Ovidius ontsnapte aan haar gretige minnaar Apollo door in een laurierboom te veranderen. De kunstenaar, Iris le Rütte (1960), koos ervoor het materiaal te boetseren. Het oppervlak heeft meer textuur gekregen, grillige vormen. De overgang van de boom naar het lichaam verloopt verrassend natuurlijk, waardoor het beeld niets inboet aan de kwetsbaarheid die het moet uitdrukken. We zien een vrouw van vlees en bloed… en boom. Gelukkig heeft Daphne hier nu, boven de drukte uitgestegen en met het geluid van de golvende Noordzee op de achtergrond, haar veilige haven gevonden, en mag ik zo af en toe bij haar op bezoek.”

Jolien (1990) heeft de Master ‘Kunstmarkt en Conaisseurschap’ afgerond. Ze werkt nu bij Collectie Six en als programmacoördinator bij Amsterdam Art.

James Turrell, ‘Skyspace’, 2016, Museum Voorlinden, Wassenaar

Carlien Lammers | James Turrells ‘Skyspace’ | Museum Voorlinden
“Mijn ”lievelings” is ‘Skyspace’ van kunstenaar James Turrell, onderzoeker van licht, ruimtes en de perceptie daarvan. Typerend voor zijn werk is de uitspraak van kunstrecensent Calvin Tompkins: ‘Turrells work is not about light, or a record of light; it is light.’ Turrell creëert optische illusies die geen zaaltekst of contextuele uitleg nodig hebben. Zijn ‘Skyspace’ in Museum Voorlinden bestaat uit slechts vier elementen: een kubusvormige ruimte, een vierkant gat in het plafond, felle lampen, en één deuropening – that’s it! Het kunstwerk zelf is immaterieel, wat wil zeggen dat het niet uit tastbare objecten, maar alleen uit het licht zelf bestaat. De overige genoemde elementen zijn hulpmiddelen om het licht vanuit een uniek perspectief te kunnen ervaren.

Overdag zie je door het vierkant de blauwe lucht. Door de “omlijsting” en belichting lijkt de normaliter zo vanzelfsprekende lucht ineens betoverend, een kunstwerk aan het plafond. Het werk komt echter nog meer tot leven bij zonsopgang en zonsondergang. Turrell heeft namelijk een speciaal lichtprogramma ontwikkeld met een palet van zachtroze tot groen, dat staat afgestemd op de schemering in Wassenaar. Dit programma is helaas nog (!) niet beschikbaar. Jullie kunnen wel raden wat er bovenaan mijn bucket list staat… Een sleepover in dit kunstwerk van Turrell, tussen het licht.”

Carlien Lammers (1988) werkt sinds 2015 in het Stedelijk Museum Amsterdam. Haar hart ligt bij het toegankelijker maken van de kunstwereld, maar ze heeft ook genoeg liefde over voor haar katertje Pablo – naar Picasso of Escobar, jij mag kiezen.

Guido van der Werve, ‘Nummer acht (everything is going to be alright)’, 2007, Frans Hals Museum, Haarlem

Jule van Ravenzwaay | Het ijzige ‘Nummer acht’ | Frans Hals Museum
“Een man loopt over een uitgestrekte witte vlakte. Het is een bevroren zee. Slechts een paar meter achter hem vaart een gigantisch schip dat het ijs langzaam doorklieft. Het geluid klinkt dreigend op de achtergrond. De man blijft echter gestaag vooruit lopen zonder achterom te kijken. Is hij zich wel bewust van het gevaar? Als hij te langzaam loopt, zal het ijs onder zijn voeten scheuren en zal hij worden opgeslokt door een kolkende koude massa en verdrinken. Hoe langer je naar het beeld kijkt, des te meer lijkt de ijsbreker een gigantisch monster dat het op het enige levende wezen in de wijde omtrek heeft gemunt.

De waaghals in de video is de Nederlandse kunstenaar Guido van der Werve (1977). Van origine opgeleid tot pianist, zoekt de kunstenaar in zijn video’s – die hij net als symphonieën nummert – de grenzen van het menselijk bestaan op. Het onwerkelijke beeld van zijn videowerk ‘Nummer acht’ heeft me in een houdgreep en staat permanent op mijn netvlies gebrand. De video is simpel en dat is gelijk haar kracht. Het vormt een beeldschoon beeld, maar tegelijkertijd ligt het gevaar op de loer.”

Jule (1990) is gespecialiseerd in fotografie en videokunst en springt graag in de trein of vliegtuig voor een mooie expositie. Ze werkt moment voor de Light Art Collection.

Anoniem, ‘Baardmankruik’, 1530-1560, Rijksmuseum, Amsterdam

Daphne Rosenthal | Een Baardmankruik | Rijksmuseum
“Deze parmantige Baardmankruik kies ik uit, niet omdat dit het beste kunstwerk in Nederland is, maar omdat… just look at it! Hij is toch prachtig? Niemand heeft het ooit over dit werk, terwijl deze aardse heer met kogelronde buik toch mooi een plekje in het Rijksmuseum heeft veroverd. Vroeger bewaarde men in dit soort kruiken kwik of drank, en als heksenfles werden de Rijnlandse baardmannen gevuld met urine of haar. Zijn het beeltenissen van God of verbeeldingen van ‘De Wilde Man’, een populair thema in de zestiende eeuw? Of waren het toch wellicht spottende portretten van Keulse stadsbestuurders? Hoe dan ook, de heren zijn behoorlijk vol van zichzelf. Je kan je in ieder geval goed voorstellen dat er vijf eeuwen geleden, aan de overkant van de herberg, bij de Dom linksaf, precies zo iemand rondliep.

Als beeldend kunstenaar vind ik dit soort ontdekkingen altijd inspirerend. Bijkomend voordeel van een bezoekje aan deze man in het Rijksmuseum: het is heerlijk rustig in zaal 0.7. Hoef je voor de verandering eens niet met twintig toeristen te vechten voor goed zicht op ‘Het Melkmeisje’. De mooiste werken zijn vaak gemaakt door anonieme makers. Doordat ze een bepaalde virtuositeit en ego missen, komen ze heel dichtbij. Alsof ze me toefluisteren… niet te veel nadenken, aan de slag!”

Daphne (1979) is beeldend kunstenaar en experimenteel filmmaker. Ze verzamelt tweedehands boeken over volkskunst en vindt de Instagram-pagina van Bernhard Willhelm de beste.

Mark Rothko, ‘Untitled (Umber, Blue Umber Brown)’, 1962, Collectie Stedelijk Museum Amsterdam, c/o Pictoright Amsterdam

Yaël Speck | Rothko’s kleurvlakken | Stedelijk Museum Amsterdam
Hartje winter of midden in de snikhete zomer, ik ben altijd te porren voor een bad vol met schuim. Er is echter nog een heel andere badkuip waar ik maar niet van kan wegblijven: het Stedelijk Museum in Amsterdam. Lopend door het doolhof van Stedelijk BASE kom ik iedere keer oog in oog met mijn helden Picasso, Mondriaan, Warhol en ga zo maar door. Waar meeste mensen halverwege de collectie-opstelling verdrinken in de enorme blauwe zee van Barnett Newman’s Cathedra, draai ik me liever om naar een van de meest magische werken uit de collectie: Mark Rothko’s Untitled (Umber, Blue, Umber, Brown) uit 1962.

Het werk is opgebouwd uit verschillende kleurvlakken, net als de meeste bekende werken van Mark Rothko. Het wordt ook wel de colourfield-stijl genoemd, waarbij je veel grote kleurvlakken ziet zonder duidelijke penseelstreken of scherpe afbakeningen. Hierdoor lijken de kleuren te zweven of haast te gloeien. Untitled (Umber, Blue, Umber, Brown) is zo groot dat het voelt alsof je opgeslokt wordt door de diepe kleuren. Rothko heeft dit bewust gedaan om jou als kijker in een soort meditatieve staat te brengen: je ontdekt gevoelens en emoties die zich ergens diep binnenin schuil houden. Zelf zei hij ooit, “A painting is not a picture of an experience, but is the experience”. Hier ben ik het helemaal mee eens, en ik kan dan ook in huilen uitbarsten voor een werk van Mark (vaak tot verbazing van de oplettende suppoost). Dus ik daag je uit, volgende keer als je een bezoekje brengt aan de badkuip, ga eens voor dit werk staan, maak je hoofd leeg en laat de kleuren volledig op je inwerken… je zult versteld staan!

Yaël (1992) is een vers afgestudeerde lifestyle designer en woont in Rotterdam. Ze heeft een grote passie voor moderne schilderkunst, musea, New York City en vintage kleding. Dagelijks het MoMA bezoeken is haar droom, maar met dagtripjes naar het Stedelijk en Museum Boijmans van Beuningen is ze voorlopig net zo blij.

Of je deze maand heerlijk kunt lummelen, of juist op volle toeren moet knallen tijdens reguliere werkweken 一 er is altijd wel een gaatje in je agenda te vinden voor de mooie dingen in het leven. Dat kan bij ons maar één ding betekenen: kunst! Wij hebben vier zalige zomerse tentoonstellingstips voor je verzameld: van een Amsterdamse galerietocht tot een tripje helemaal naar het zuiden van het land. 

Niet alleen sturen we je naar de mooiste artistieke uitspattingen, we geven deze maand ook een heleboel creatieve cadeautjes weg in samenwerking met onze favoriete organisaties. Houd onze Facebook-pagina en ons Instagram-account daarom goed in de gaten! Maar nu eerst: vier exposities om van te smelten.

Zaaloverzicht GRIMM, ‘Matthew Day Jackson & Philippe Vandenberg’, via NAP

NIEUW AMSTERDAMS PEIL | AMSTERDAM

Het is een spannend project: negen galeries in de Amsterdamse Jordaan openen deze maand hun deuren voor een tentoonstelling die gecureerd is door de directeur en de curator van het Belgische Museum Dhondt-Dhaenens. Zij hebben in elke galerie twee kunstenaars naast elkaar gezet: eentje zit bij de galerie, de ander wordt alleen in het buitenland vertegenwoordigd. Een stukje artistiek ‘over de grens kijken’, waar spannende samenwerkingen en combinaties uit voort zijn gekomen. 

Wie doet er allemaal mee? andriesse-eyck gallery, Annet Gelink Gallery, Ellen de Bruijne Projects, GRIMM, Ron Mandos, Stigter van Doesburg, tegenboschvanvreden, Galerie Fons Welters en Martin van Zomeren. Wie een beetje bekend is in de Amsterdams gallery scene weet het al: het zijn the usual suspects, waar we een hoop van verwachten. Waar kijken wij het meest naar uit? Matthew Day Jackson bij GRIMM, Edith Dekyndt bij Ron Mandos en Michel François bij andriesse eyck.

Wie neem je mee | Van je intellectuele geliefde tot je FOMO-vriendengroep, en van schilderijen-aanbidders tot fotografie-fans. Met zoveel deelnemende galeries is er werkelijk voor iedereen wat wils. Wil je een hele tour doen, is goed ter been zijn wel een pré.

Goed om te weten | Galeries hanteren vrij beperkte openingstijden in vergelijking met musea. Je kunt er doorgaans tussen donderdag en zondag op bezoek. Wat krijg je er voor terug: het kost je helemaal geen rooie cent. Bekijk de openingstijden van alle deelnemende galeries op de website van Nieuw Amsterdams Peil.

Terrasje pakken, mensen kijken | Tussen al dat galeriehoppen door kun je vast wel een versnapering gebruiken. Onze tip: ga eens op het “verborgen” terras van Jansz in het Pulitzer Hotel zitten, in het hart van de negen straatjes. Je zit in een besloten binnenhofje en de sandwiches zijn om bij neer te vallen, zo lekker. Toch liever iets meer casual? Fotografiemuseum Huis Marseille heeft ook een mooie binnentuin, en een mooie expositie.

De groepstentoonstelling ‘Nieuws Amsterdams Peil’ is t/m 28 juli te zien. Meer informatie: https://nap-amsterdam.com

Tentoonstelling KWAB. Foto: Rijksmuseum Amsterdam

KWAB: DUTCH DESIGN | RIJKSMUSEUM

‘Kwab’ is de naam van een decoratieve stijl waarmee tijdens de Gouden Eeuw in grachtenpanden en buitenhuizen vol stonden. What’s in a name – we zien gouden kelken, glazen en meubelstukken in organische en lobbige vormen. Het lijkt een beetje op gestold kaarsvet, of klei die eindeloos is gekneed tot een onregelmatige vorm. Hoewel onze oren bloeden bij het horen van het woord ‘kwab’, is de tentoonstelling zelf oogstrelend. Het Rijksmuseum bezit de grootste collectie kunstwerken in kwabstijl. Topstuk is de gouden kelk van Adam van Vianen. Blijf kijken, dan sta je opeens oog in oog met een gnoom-achtig wezentje dat de rest van de kelk op zijn rug draagt.

Een andere favoriet van ons is het schilderij ‘Pandora’ van Barend Graat uit 1676. We kennen allemaal de uitdrukking ‘De doos van Pandora’, als we het hebben over een shit storm die op het punt staat uit te breken. Volgens de Griekse mythologie is de vrouw Pandora speciaal in opdracht van Zeus gemaakt om de mensheid te straffen (want: Zeus was een wraakzuchtige, narcistische  drama queen die zich weer eens beledigd voelde). Pandora’s attribuut was een vat, waarin Zeus alle ziekten, ongelukken, rampen en zorgen had  opgesloten. Zelf wist Pandora niet dat ze draagster van dit onheil was en opende ze op een dag nietsvermoedend het vat… Het schilderij van Graat laat de stilte voor de storm zien; Pandora zit ontspannen met haar attribuut nog netjes gesloten. Het vat heeft hier een eigentijdse vibe gekregen: alle onheil van de wereld zit verborgen in een prachtige kwab-kelk.

Wie neem je mee | Roep in een groep, ‘Wie is er ook zo dol op Tussen Kunst en Kitsch?!’, en degene die het luidst juicht, die neem je mee. De gouden glinsteringen en decoratieve details halen de ekster in iedereen naar boven.

Goed om te weten | Bij de tentoonstelling verschijnt ook een podcast. In drie afleveringen gaat journaliste Janine Abbring met conservator Reinier Baarsen op zoek naar de verhalen achter de objecten. Lekker luistervoer voor onderweg.

Terrasje pakken, mensen kijken | Ook het Rijksmuseum heeft een heerlijk ‘buiten’. Het is een van onze favoriete plekken in de zomer: tussen de fonteinen, met een cappuccino in de hand en de magnifieke gevel van het Rijksmuseum op ons netvlies. Deze zomer komen daar ook nog eens de sculpturen van de Spaans-Baskische kunstenaaar Chillida bij, van wie negen enorme stalen beeldhouwwerken een mooi contrast vormen met het groen van de tuin.

De tentoonstelling ‘KWAB. Dutch Design in de eeuw van Rembrandt’ is t/m 16 september te zien. Meer informatie: https://www.rijksmuseum.nl/nl/kwab

Zaaloverzicht Odilon Redon, ‘La littérature et la musique’, foto: Marjon Gemmeke, via Kröller-Müller museum

ODILON REDON | KRÖLLER-MÜLLER MUSEUM

Je herkent het werk van de Franse negentiende-eeuwse kunstenaar Odilon Redon van een afstandje. Het lijkt alsof je door een romantische sluier naar een droombeeld kijkt. Redons beroemde pastels en schilderijen tonen precies dat: gefantaseerde beelden met magisch ogende vormen en figuren. Het is een groot contrast met het werk van zijn tijdgenoten Manet en Degas, die juist de werkelijkheid wilden tonen.

De tentoonstelling in het Kröller-Müller omvat een whopping 167 kunstwerken, waarin we zowel vroeg werk (veel zwart) als laat werk (veel pastelkleuren) zien. De gemene deler vinden we in de thema’s: literatuur en muziek als inspiratiebron voor Redon. We zien verschillende personages terugkomen, zoals het gevleugelde paard Pegasus uit de Griekse mythologie, of de beroemde schoonheid Béatrice, de muze van Dante Alighieri die haar schijnbaar slechts één, hooguit twee keer in zijn leven in een oogwenk had gezien. Het zijn verhalen om eindeloos over te fantaseren en in deze expositie doe je dat samen met de kunstenaar.

Wie neem je mee | Dit is een tentoonstelling om bij weg te dromen – perfect voor ontluikende romances of innige vriendschappen.

Goed om te weten | Zou jij eigenlijk het liefst een keer in alle rust willen mediteren in een museum? U vraagt, het Kröller-Müller gehoorzaamt. Tijdens twee speciale ‘Quiet Mornings’ mag je voor openingstijd naar binnen en geniet je van een klinkschalenworkshop in de beeldentuin. We kid you not, klinkschalen. Voor meer informatie en aanmelden, klik hier.

Terrasje pakken, mensen kijken | In dit geval stellen wij liever een wandeling of een fietstocht voor: het museum ligt midden in het prachtige natuurgebied De Hoge Veluwe. Zin om de geschiedenis van het gebied in te duiken? Boek een rondleiding door Jachthuis Sint Hubertus, het voormalige buitenhuis van de familie Kröller-Müller.

De tentoonstelling ‘Odilon Redon. La Littérature et la Musique’ is t/m 9 september te zien. Meer informatie: https://krollermuller.nl/odilon-redon-la-litterature-et-la-musique-1

Maria Roosen, ‘Hangend mannenpaar’, 2010. Foto: Ronald van Wieren

OBJECT LOVE | DE DOMIJNEN

Wil je van de ene grote naam uit de kunstwereld naar de andere huppelen, ga dan snel naar Sittard. Jawel, daar is waar het op dit moment allemaal gebeurt, in de tentoonstelling ‘Object Love’ in De Domijnen. Onze geliefde glaskunstenaar Maria Roosen, famous fotograaf Erwin Olaf, tegendraads talent Melanie Bonajo, niet genoeg? Prima: Song Dong, Ted Noten, Hans Op de Beeck, allemaal zijn ze opgenomen in deze expositie van internationale allure. Het is veel meer dan alleen name droppen. Elk object, elk kunstwerk in deze tentoonstelling heeft een eigen verhaal en betekenis, gekoppeld aan het thema ‘liefde voor voorwerpen.’

Waarom houden wij mensen zo veel van spullen? Waarom verzamelen, kopen, bewaren we zo veel, en wat voor consequenties heeft dit voor onszelf en voor de wereld? Deze expositie vertelt niet alleen het verhaal van overconsumptie, maar ook hoe wij ons identificeren met de dingen die we bezitten, en hoe we spullen gebruiken om te dealen met dieperliggende verlangens, angsten en gedachten. Dit laatste laat Anton Cotteleer ons op schrijnende wijze zien: de vrouwelijke gestalte is onthoofd en over een stoel gedrapeerd. Hoe seksueel haar houding op het eerste gezicht lijkt, hoe verontrustender ze oogt naarmate je langer kijkt. Ze is geen individu, maar een levenloos object dat voorkomt uit verlangens naar menselijk contact.

Wie neem je mee | Deze kan alle kanten op, als we naar de naam en inhoud van de tentoonstelling kijken: van de leukste hoarder in je kennissenkring (‘object’) tot je degene van wie je hart sneller gaat kloppen (‘love’). Of iemand die je kan vertellen waar je onderweg de lekkerste Limburgse vlaai kunt eten.

Goed om te weten | We schreven het al: elk kunstwerk heeft een interessant achterliggend verhaal. De uitgebreide – en prachtig geïllustreerde – catalogus leest als een encyclopedie en sprookjesboek in één. Een absolute must buy voor of na je bezoek.  

Terrasje pakken, mensen kijken | Tsja, eerlijkheid gebiedt ons te zeggen: wij hebben geen leuk go-to lijstje voor Sittardse horeca paraat. Het was erin en eruit voor ons (no offense, lieve bewoners). Wat we wél weten, is dat – naast alle activiteiten in het cultuurcentrum van De Domijnen – ook het Bonnefantenmuseum in Maastricht binnen handbereik (vooruit, autobereik) ligt. Hop daar naartoe en je pakt nog de tentoonstelling van Melanie Bonajo of de collectiepresentatie ‘Beating Around the Bush #5’ mee.

De tentoonstelling ‘Object Love’ is t/m 2 september te zien. Meer informatie: https://www.dedomijnen.nl/tentoonstellingen/expositie/object-love/

“We used to be an artfair, but that was boring,” luidt de slogan van Unfair. Het moge duidelijk zijn: deze tweejaarlijkse beurs is niet zo maar een kunstbeurs, maar een heus kunstenaarsinitiatief. In 2013 opgericht door kunstenaars Peter van der Es en Adam Nillissen, is het kunstspektakel terug van weggeweest. Van donderdag 29 maart tot en met maandag 2 april wordt op het Amsterdamse Westergasterrein het werk van veertig jonge cutting-edge kunstenaars tentoongesteld, aangevuld met een breed en verdiepend programma van artist talks tot performances. Unfair18 is daarmee een festival, tentoonstelling en beurs in één. Kunstenaars tonen hier hun werken zonder tussenkomst van een galerie, waardoor je als bezoeker in direct contact komt met de maker. Alles is hier bedacht voor en door kunstenaars, tot aan het tentoonstellingsontwerp aan toe: de speelse en monumentale inrichting werd ontworpen door Tomas Dirrix, winnaar van de Unfair18 Architect Award. Graag maken we jullie hieronder alvast lekker met een selectie uit de veelzijdige groep kunstenaars die tijdens Unfair18 te zien zal zijn.

Links: Matea Bakula & Nick Steur, ‘We do matter’, 2016, foto: Paul McGee | Rechts: Inge Meijer, ‘Maple Tree’, 2017, foto: G.J. van Rooij

Matea Bakula
Als één van je werken Sugar, Spice And Everything Nice (2013) heet, then you got our attention. Deze sculptuur van Matea Bakula (1990) is een kubus waarin suiker en polystyreen samensmelten – mmm, het idee alleen al! In onze digitale wereld van pixels en algoritmes, is zij zo’n kunstenaar die juist haar toevlucht vindt in de de fysieke wereld van materialen en bewerkingsprocessen, om gewoon weer lekker de handen uit de mouwen te steken. Bakula onderzoekt de mogelijkheden en grenzen van materialen die haar fascineren. Zo toonde ze vorig jaar op Prospects & Concepts – de sectie jong talent op Art Rotterdam – gigantische geknakte purschuim pilaren. Het leek alsof deze pilaren van steen zijn gemaakt, maar de vreemde knikken in de zuilen verraden dat het hier om een ander materiaal gaat. Wat was het moeilijk om die niet even aan te raken!

Inge Meijer
Inge Meijer’s (Beverwijk, 1986) recente video’s hebben geen mensen maar planten in de hoofdrol. Al eerder te zien tijdens RijksakademieOPEN 2017, richt ze zich in deze video’s tot de vreemde relatie tussen plant en mens. Of dat nou de rol van de plant in museum is of een boom die op een auto wordt vervoerd, het levert telkens weer schone, haast absurdistische beelden op.

Links: Joeri Woudstra, ‘Performative Painting 2’, 2017, foto: Zoe Dankert | Rechts: Jonathan van Doornum, ‘untitled (TV antenna)’, 2017

Joeri Woudstra
Onlangs in het Parool omschreven als multidisciplinair talent – zo iemand die alles kan en in alles uitblinkt. Joeri Woudstra (1994) studeerde Grafische Vormgeving aan de KABK in Den Haag en maakt niet alleen kunstinstallaties, maar is ook actief op het gebied van mode en is dj – onder zijn muzikale alter ego Torus. Als echte ‘millennial’ weet Joeri maar al te goed hoe technologische ontwikkeling ons telkens weer inhaalt. Dit besef resulteert bij hem in een gevoel van nostalgie dat hij in zijn werk probeert te onderzoeken door bekende objecten zoals de CD-rom – ooit een nieuwe innovatie, nu bijna verdwenen – te herdenken.

Jonathan van Doornum
De sculpturale installaties van Jonathan van Doornum (1987) zijn op het eerste gezicht soms moeilijk te plaatsen. Het zijn kunstwerken die een goede dosis aandacht en tijd vereisen. Als je goed kijkt zie je dat ze vol zitten met architectonische details van gebouwen in de publieke ruimte. Sommige sculpturen doen denken aan heel alledaagse objecten, zoals een keukenkastje of een hendel om een raam mee te openen, maar vanwege hun vlijmscherpe afwerking doen ze ineens agressief aan. Hiermee ondervraagt de kunstenaar de rol van architectuur in de samenleving en wat de vormgeving van de objecten waar we ons leven mee inrichten zegt over onze culturele identiteit.

Links: Maurice van Es, ‘pick ups by my dad’ at Haus der Kunst 2017 | Rechts: Daan Liu, ‘Crease repair #5’, 2016

Maurice van Es
Deze fotograaf heeft een enorm goed oog voor detail. Door alledaagse objecten en banale situaties – zoals de auto waarmee zijn vader hem telkens weer komt ophalen – vast te leggen in een foto (een iPhone-snapshot volstaat), benadrukt Maurice van Es (1984) dat deze voorwerpen een bijzondere plek in ons leven innemen. Ze zitten vaak vol met herinneringen, gevoelens en verlangens. Van Es laat ons zien dat ‘now will not be with us forever…’, zoals hij zijn werk toepasselijk betiteld.

Daan Liu
Een verfrommelde autodeur, die de indruk geeft van een papieren propje dat weer enigszins gladgestreken is. Het kan niet, maar zo ziet het werk van Daan Liu (1987) eruit. Hij speelt met dimensies, waardoor je als toeschouwer totaal op het verkeerde been wordt gezet. Liu maakt werk dat zich op de grens tussen fotografie en beeldhouwkunst bevindt: het platte vlak van zijn foto’s geeft de indruk diepte en textuur te hebben. Sommige werken zijn abstracter: het zijn grote kleurvlakken die doen denken aan grote, ingedeukte schilderijen. Maar jawel, het blijven foto’s, hoe misleidend zijn werk ook mag zijn.

Vytautas Kumza
Vytautas Kumza’s (1992) fotografische werken zijn visueel prikkelend en mysterieus. Gefaalde experimenten vormen vaak de inspiratie voor nieuwe werken, waarin zichtbare ”foutjes” bijdragen aan zijn wonderlijke en speelse composities. De Litouwse fotograaf studeerde afgelopen jaar af van de Gerrit Rietveld academie en werd geselecteerd door Galerie Ron Mandos als één van de ‘Best of Graduates’.

Voor meer informatie over Unfair en hun programmering, klik hier.

Tekst: Jule van Ravenzwaay

Van 8 tot en met 11 februari vindt de Art Rotterdam Week plaats, dé kunstweek in de havenstad. Vandaag blikken we vooruit op onze drie favoriete beurzen: Art Rotterdam, Haute Photographie en de designbeurs Object. Voor ieder wat wils dus! Volg de links naar onze SPECIALS over Art Rotterdam en Object, of blijf hier lekker doorlezen voor onze Haute Photographie 2018 must-see’s.

Vorig jaar was de allereerste editie van Haute Photographie, het initiatief van galerie-eigenaar Roy Kahmann (Kahmann Gallery). In LP2 Las Palmas wordt nu de tweede editie georganiseerd en het is bigger and better! Waar we vorig jaar toch voornamelijk paarden uit eigen stal zagen, zijn er dit jaar ongeveer 70 fotografen bijeengebracht van 12 internationale galeries. Daarnaast kun je ook jong talent spotten in de Talent Show en oude rotten opnieuw bewonderen in de Vintage Show. Waar kijken wij naar uit? Deze zes fotografen staan op onze GO-GO-GO-lijst!

Links: Douglas Mandry, Territorial Shift, Seascape 01-001, courtesy Bildhalle | Rechts: Raymond Meeks, Untitled from Furlong Series, 2017, courtesy Galerie Wouter van Leeuwen

Douglas Mandry | Bildhalle Gallery

Douglas Mandry is jong (geboren in 1989), maar zijn werk wordt nu al regelmatig geprezen. Wij zijn al een tijdje fan van zijn geschilderde landschapsfoto’s. Nadat hij een foto heeft afgedrukt, bewerkt hij ‘m nog – niet met Photoshop maar gewoon ouderwets met een kwast. Hij is niet voor één gat te vangen en dat experimentele karakter met nadruk op materiaal en textuur, daar houden wij wel van.

Raymond Meeks | Galerie Wouter van Leeuwen

De Amerikaanse Raymond Meeks (1962) is al een gevestigde naam. Zijn stemmige foto’s schiet hij in zijn nabije omgeving en ze doen ons denken aan oude films. We zien veel natuur en jonge mensen – frivool op het eerste gezicht, maar met een sluimerend gevoel van dreiging als je langer blijft kijken.

Links: Koto Bolofo, Black Beauty, 2005, courtesy Kahmann Gallery | Rechts: Bastiaan Woudt, Thula Neka, 2017, courtesy Kahmann Gallery

Koto Bolofo | Kahmann Gallery

We hebben al eens over Koto Bolofo (1959) geschreven – autodidact, enkel gebruik makend van een simpele camera en natuurlijk licht, is hij toch een van de meest gevraagde modefotografen van dit moment. Zijn autonome werk (dus niet in opdracht) is een stuk artistieker, maar tegelijkertijd nog steeds heel esthetisch en smooth.

Bastiaan Woudt | Kahmann Gallery

Bastiaan Woudt (1987) begon met fotograferen toen zijn zoon in 2009 werd geboren, en al snel richtte hij zijn camera op meer dan alleen zijn kindje. Binnen no time werd hij opgepikt door Roy Kahmann en inmiddels moet je al best een eindje in je zakken duiken om een mooie foto van Woudt boven de bank te hangen. Wat kun je verwachten: kraakheldere zwart-witfotografie en portretten die zich niet snel laten vergeten.

Links: Alexander Sporre, Syntropy, 2018, via Haute Phorographie | Rechts: Nobuyoshi Araki – Tokyo Comedy, 1995, copyright Nobuyoshi Araki, collection IBASHO, Antwerp

Alexander Sporre | Talent Show

Alexander Sporre (1988) is een van de zes jonge talenten die worden gepresenteerd in de thematentoonstelling ‘Talent Show’. Sporre had onlangs een burn-out; zijn foto’s zijn een reflectie op die periode en een onderzoek naar ons functioneren binnen de huidige prestatiemaatschappij. Meer dan alleen mooie plaatjes dus.

Nobuyoshi Araki | Vintage Show

Nobuyoshi Araki (1940) is een oude rot in het vak, maar blijft nog steeds prikkelen. Zo maakte hij furore met zijn serie naakten die zich bezighouden met kinbaku – rituele bondage. Sommige foto’s zijn rechttoe-rechtaan, andere heeft hij achteraf nog overgeschilderd. Vooral de laatsgenoemde foto’s voelen voyeuristisch, vervreemdend en tegelijkertijd vrolijk en agressief.

Sta je al te trappelen om Haute Photographie te bezoeken? Kijk hier voor alle praktische- én achtergrondinformatie.

Van 8 tot en met 11 februari vindt de Art Rotterdam Week plaats, dé kunstweek in de havenstad. Vandaag blikken we vooruit op onze drie favoriete beurzen: Art Rotterdam, Haute Photographie en de designbeurs Object. Voor ieder wat wils dus! Volg de links naar onze SPECIALS over Art Rotterdam en Haute Photographie, of blijf hier lekker doorlezen voor een sneak peek van OBJECT.

Wij schrijven er eigenlijk maar zelden over: design. Hoog tijd voor een special dus, want design bestaat niet alleen uit gebruiksvoorwerpen, het is ook zeker esthetiek. Je ziet dan ook dat de designbeurs OBJECT – welverdiend – een prominent podium heeft gekregen tijdens de Art Rotterdam Week, met een spectaculaire locatie: het HAKA-gebouw uit de jaren dertig. Je vindt hier speciale edities of unieke exemplaren door tientallen ontwerpers. De kerngedachte van de ontwerpen is om de wereld een stukje beter, mooier of aangenamer te maken. What’s not to love about that?! Wij blikken alvast vooruit op de vijf ontwerpers waar wij enthousiast van worden:

Links: Jennifer de Jonge | Rechts: Spruitje, beide via OBJECT Rotterdam 2018

Jennifer de Jonge

Als je denkt dat dit hierboven (afbeelding links) een minimalistisch wandkleed is, think again. Het is – tromgeroffel…. – een stoel! Dit is nu al met afstand ons favoriete object en wij willen hier in komen wonen. De ontwerpster liet zich inspireren door de intimiteit van mensen die bij elkaar op schoot liggen of knus tegen elkaar aan leunen. Het object bestaat ook enkel en alleen uit textiel. Hmm, dat is pas fijn design.

Spruitje

Ten eerste, we love spruitjes – de naam, de smaak, de kleur, de vorm. Deze ontwerpstudio kan dus eigenlijk niet zo veel verkeerd meer doen bij ons. Alle grappen terzijde, is dit wat ons betreft echt een must-see. De ontwerpen zijn geïnspireerd op design van de jaren 70, met een future thinking twist. De objecten houden zichzelf namelijk in leven (hoe dat kan snappen wij ook maar amper) en zijn een lust voor het oog.

Links: Renate Vos, III, foto: Merci | Rechts: The Materialists, beide via OBJECT Rotterdam 2018

Renate Vos

Renate Vos maakt dagelijkse gebruiksvoorwerpen, nét even anders. De vorm en functie zijn altijd super herkenbaar, maar met het materiaal laat ze ons toch nog een tweede keer kijken: zijn het echt vaasjes, of is het chocola? Wij houden we van zulke mindgames.

The Materialists

The Materialists werken bijna uitsluitend met papier, en dat is al genoeg om onze aandacht te trekken. Want mind you, ze maken geen notitieblokken en origami – het zijn volwaardige gebruiksobjecten die uit dit simpele én eco-vriendelijke materiaal worden gemaakt. Zo zouden wij deze kast (zie afbeelding hierboven) meteen mee naar huis willen nemen.

Lizan Freijsen, via OBJECT Rotterdam 2018

Lizan Freijsen

Een beetje goor, maar toch ook wel lekker – Lizan Freijsen staart zich helemaal scheel op vieze vlekken, mossen en schimmels, en tovert ze vervolgens om tot verrassend mooie vloer- en wandkleden en keramiek. Vorig jaar was haar werk ook te zien in Museum Boijmans van Beuningen.

Sta je al te trappelen om OBJECT te bezoeken? Kijk hier voor alle praktische- én achtergrondinformatie.

Van 8 tot en met 11 februari vindt de Art Rotterdam Week plaats, dé kunstweek in de havenstad. Vandaag blikken we vooruit op onze drie favoriete beurzen: Art Rotterdam, Haute Photographie en de designbeurs Object. Voor ieder wat wils dus! Volg de links naar onze SPECIALS over Haute Photographie en Object, of blijf hier lekker doorlezen voor onze Art Rotterdam 2018 ‘verheuglijst’.

Het is misschien wel onze meest favoriete beurs van het jaar: Art Rotterdam. Ook dit jaar wordt de Van Nellefabriek weer omgetoverd tot artistiek walhalla met bijna ontelbaar veel moderne en hedendaagse kunst, videokunst en performances. Naast de “normale” beurs waar je kunst kunt kopen, wordt er nog vanalles georganiseerd in en rond de fabriek. In het kader hieronder lees je precies waar je moet zijn om aan je kunstzinnige trekken te komen. Waar wij naar uitkijken? We laten ons natuurlijk graag verrassen, maar we – control freaks – hebben ook wat specifieke dingen op het oog… Lees dus snel door, want onder het kader vind je de acht kunstenaars die op ons GO GO GO-lijstje staan!

MAIN SECTION | De ‘reguliere’ beurs waar 75 (inter)nationale galeries hun beste paard van stal halen – soms in solo-presentaties (werk van één kunstenaar), soms met een mix van werken van verschillende kunstenaars. En ja: alles is te koop.

PROJECTIONS | Dit is de afdeling videowerken, vaak groot(s) geprojecteerd, op 700 vierkante meter in de Tabaksfabriek.

INTERSECTIONS | Hier vind je installatiekunst en performancekunst. Net even iets anders dus.

NEW ART SECTION | Net als ‘Projections’ ook in de Tabaksfabriek te vinden – 21 jonge galeries met aanstormend talent, gecureerd door Patrick C. Haas.

PROSPECTS & CONCEPTS | Wederom een show met jong talent (maar je hoort ons niet klagen!). Deze tentoonstelling bevat werken van maar liefst 80 kunstenaars, georganiseerd door het Mondriaan Fonds. Check hier het overzicht van alle deelnemers.

COMMONITIES | Dit is een nieuwe sectie van Art Rotterdam – een gecureerde tentoonstelling met werken van verschillende galeries. Het vloerplan is hier helemaal opengebroken om galeries en vooral hun kunst letterlijk met elkaar te verbinden. De aftrap wordt gegeven door Lorenzo Benedetti, curator Hedendaagse Kunst bij het Zwitserse Kunstmuseum St. Gallen.

OPEN AIR | Precies wat je denkt dat het is – kunst in de open lucht. Op Art Rotterdam is het art all day err day, dus ook wanneer je een frisse neus op het terrein van de Van Nellefabriek gaat halen. Ook deze sectie is gecureerd, door Niekolaas Johannes Lekkerkerk; er wordt niets aan willekeur overgelaten.

ONZE ART ROTTERDAM VERHEUGLIJST

Links: Laure Prouvost, Cooling system 1 (b) (for global warming), 2017 | Rechts: Henk Stallinga, Lumens, 2016-2018.

Laure Prouvost | Galerie Nathalie Obadia | Projections P01

We beginnen met wat #girlpower: Laure Prouvost werkt met verschillende media, van video tot installaties, en maakt kunst met een knipoog. Wij zijn vorig jaar tijdens Art Düsseldorf een beetje verliefd geworden op haar Cooling System for Global Warming (zie hierboven) en kijken uit naar het videowerk dat ze op Art Rotterdam zal presenteren.

Henk Stallinga | Gerhard Hofland Gallery | Intersections I05

Henk Stallinga maakt samen met zijn studio (Studio Stallinga) indrukwekkende (licht)installaties. Je kent hem wellicht van zijn grote werk Chain Reaction dat boven de centrale hal in het Stedelijk Museum Amsterdam hangt. Tijdens Art Rotterdam heeft hij een solo bij Intersections.

Links: Zoro Feigl, Golden, 2017 | Rechts: Lyubov Matyunina, Carpetologia, 2017

Zoro Feigl | C&H Gallery | Main Section M44

Feigl laat kettingen, klei-achtige substanties en textielen eindeloos draaien, klotsen en rondkolken. Ergens vermoeden wij dat hij bezoekers op die manier hypnotiseert, want vorig jaar was hij een grote hit. Wil je meer zien? Tot en met 10 maart zie je een aantal immense bewegende kunstwerken van Feigl in de Electriciteitsfabriek in Den Haag.

Lyubov Matyunina | Prospects & Concepts

Lyubov Matyunina is een van de 80 jonge talenten die door het Mondriaan Fonds naar voren worden geschoven. Haar nieuwe project heet ‘Carpetologia’, een visueel onderzoek naar de culturele tradities en ideologieën die we in traditionele tapijten kunnen terugvinden. Textielkunst is hot right now en Matyunina’s benadering geeft de fysieke zachtheid wat intellectuele diepgang.

Links: Zhuo Qi, Untitled, from Le service de table chaleureux series, 2017 | Rechts: Romain Mader, Wedding in Leukerbad (Mariage à Loeche les Bains), series Ekaterina, 2012.

Zhuo Qi | Galerie Le filles du calvaire | Main Section M49

Keramiek maakt al een tijdje een knallende comeback en het werk van Zhuo Qi schurkt heerlijk tussen twee genres is: keramiek en sculptuur.  Hij transformeert porselein tot ongebruikelijke vormen, waardoor het als gebruiksobject totaal nutteloos is – en dat maakt het juist zo aantrekkelijk.

Romain Mader | Gallery Dix9 | Commonities C17

Misschien herken je de naam al: Romain Mader heeft nu ook een solo-tentoonstelling in Foam (zijn eerste buitenlandse solo), waarin we de zoektocht van zijn alter ego naar een geschikte importbruid zien. Zijn kunst gaat niet zozeer om esthetiek, maar meer om de boodschap die met veel intelligente humor wordt overgebracht.

Links: Jessica Lajard, What You Don’t Know Can’t Hurt You, 2012 | Rechts: Studioview van Koen Vermeule, verschillende werken op papier, 2018

Jessica Lajard | Irene Laub Gallery | New Art N13

Nog eentje in de categorie keramiek! Jessica Lajards werk klopt niet helemaal, het lijkt een eigen leven te hebben. Ze laat zich inspireren door populaire beelden en organische vormen, en geeft er vervolgens een vunzige twist aan. Just the way we like it.

Koen Vermeule | Borzo Gallery | Main Section M67

Koen Vermeule kun je misschien herkennen dankzij zijn grote soloshow in de Kunsthal vorig jaar. Wij zijn fan. Op Art Rotterdam krijg je wederom een solo-presentatie van zijn werken op papier en schilderijen te zien, maar deze keer is alles gewoon te koop.

Sta je al te trappelen om Art Rotterdam te bezoeken? Kijk hier voor alle praktische- én achtergrondinformatie. Alvast een sneak preview voordat de beurs opent? Aanstaande woensdag zijn wij op de besloten preview – lichtelijk hysterisch aan het rondrennen om niets te missen, uiteraard. Wil je met ons mee? Volg ons dan exclusief via onze Instagram Stories (@kunstmeisjes)!