De Kunstmeisjes 26 januari 2018

GO | NO GO #93: Bij Kim Jong-Un op de koffie

Gaan of niet gaan: dat bepaal je zelf. Wij geven je – met een kritische blik – tips voor tentoonstellingen. Deze week reizen we met Eddo Hartmann af naar Noord-Korea, niet per vliegtuig maar gewoon met een wandeling naar Huis Marseille.

Er zijn maar weinig landen ter wereld waar alles zo extreem wordt geënsceneerd als in Noord-Korea. We beginnen even met een lesje geschiedenis, maar beloven: we’ll keep it short and sweet. Van 1950 tot 1953 is tijdens de Koreaanse Oorlog bijna heel de hoofdstad Pyongyang verwoest. De regering heeft deze stad toen herbouwd – Communist Style. Alles straalt socialisme en vooruitgang uit: overal zie je propaganda, van enorme beeldhouwwerken, portretten van de leiders, tot teksten die de bewoners helpen herinneren hoe geweldig Noord-Korea was en is.

Tussen 2014 en 2017 reisde fotograaf Eddo Hartmann maar liefst vier keer af naar dit land. Dat is op zichzelf al heel bijzonder, want het totalitaire regime laat zelden Westerse fotografen binnen. Hij is gefascineerd door hoe weinig wij in het westen eigenlijk afweten van dit gesloten land. Alle informatie die wij zien of horen komt vanuit kritiek of vanuit het Westen of de propagandistische beelden die de Noord-Koreaanse regering zelf de wereld inzendt. Wat zijn werk zo bijzonder maakt, is dat hij enerzijds de focus legt op het individu, in een maatschappij die enkel om het geheel draait. Anderzijds zijn zijn foto’s groot van formaat, kennen enorm veel detail en zijn mega crisp. Het is net alsof je op een zonnige winterochtend de (figuurlijke) set van Noord-Korea op komt wandelen. De luchten zijn helder en het decor van Pyongyang spreidt zich voor je uit…

Eddo Hartmann, ‘Arch of Triumph’, Pyongyang, 2015, via Huis Marseille

Het gehele linker pand (Keizersgracht 399) is overgenomen door deze tentoonstelling ‘Setting the Stage’, en dat is wel zo makkelijk navigeren. Nadat we toch nog even in de war zijn omdat we eerst een zaal met werken uit de eigen collectie staan, vinden we al snel het startpunt van onze reis. De introductietekst neemt je als bezoeker meteen mee in het bijzondere aspect van deze foto’s: het feit dat Hartmann zo vaak naar Pyongyang kon reizen en ons allerlei aspecten van die reis kan tonen. Er zijn verschillende zalen ingericht met films, foto’s en lichtbakken. Zelfs de verlichting bij de trap is roodgekleurd. Communism, we feel you all the way! Doordat Hartmann hier en daar het individu laat stralen, wordt het beeld dat we hebben iets menselijker. Zoals bijvoorbeeld het jonge meisje dat we zien op het werk ‘Guard in Blue’. Haar guitige gezicht en het hopeloos ouderwetse uniform geven haar iets aandoenlijks. Verder worden we verrast door de bizarre architectuurfoto’s die je de pleinen, en enorme communistische gebouwen laten zien. In de tentoonstelling lopen we lopen we letterlijk van licht naar donker en worden continu geprikkeld en op scherp gezet: de witte ruimtes met foto’s worden afgewisseld met donkere zalen waarin films worden vertoond. We worden hierdoor continu geprikkeld en op scherp gezet, niets gaat vervelen. De opstelling van foto’s worden afgewisseld met donkere zalen waarin films worden vertoond. Een echte aanrader is in de bovenste zaal, daar ligt een 3D bril waarmee je midden op een plein in Pyongyang staat.

Links: Eddo Hartmann, ‘Gun Instructor, Pyongyang, 2015, via Huis Marseille | Rechts: Eddo Hartmann, ‘Guard in Blue’, Pyongyang, 2015, via Huis Marseille

Los van het feit dat Noord-Korea en met name Pyongyang lijkt op de setting van een toneelstuk of de set van een filmopname. (titel van de expo ‘Setting the Stage’: goed gekozen, douze points!) Er zijn weinig mensen op straat en alles ziet er ontzettend verstild uit. Het is vooral het soort foto’s dat deze expo tot een succes maakt. De meeste afbeeldingen zijn groot van formaat en laten ontzettend veel detail zien. We zeiden het hierboven al even, maar de foto’s van Hartmann laten zich echt eindeloos lang bekijken. Ze zijn zo rete-scherp dat je het gevoel krijgt alsof je door een raam naar buiten kijkt en deze setting met eigen ogen ziet. Deze scherpte past goed bij het onderwerp van een zogenaamd vlekkeloze maatschappij waarin alles en iedereen doet alsof het perfect is. Wij hebben na het zien van deze tentoonstelling het gevoel dat we Noord-Korea iets beter kennen. We hopen dat hij ooit nog terug mag gaan en wij wachten met smart op deel drie.

Zelf bezoeken?

Hoe lang doe je er over?
45 minuten
Expert level
Beginners | Gevorderden | Crazy pro
Meer weten

In de tentoonstelling wordt de film ‘Where are you dear general’ getoond. Daarin zien we de stad om middernacht. Elke avond wordt om 00:00 het elektronische lied ‘Where are you dear general’ door luidsprekers over de straten gespeeld. Je kunt de film alvast hier deels bekijken: http://www.settingthestage.nl/#9

De tentoonstelling ‘Setting the Stage: Pyongyang, North Korea’ van Eddo Hartmann is nog t/m 4 maart 2018 te zien in Huis Marseille.

Meer informatie