Je hebt het werk van Sarah van Sonsbeeck waarschijnlijk wel eens gezien, waarbij er vermoedelijk een passende hoeveelheid kwijl langs je kin is gelopen. Zij is de kunstenares die onder andere een goudstaaf heeft gesmolten voor de trappen van de Nederlandsche Bank, en vervolgens hetzelfde heeft gedaan met maar liefst zeven goudstaven voor een etalage van de Bijenkorf. Hoewel haar werken esthetisch gezien verbluffend zijn, hebben ze ook altijd een diepere laag, waarin ze ons bewust wil maken van thema’s als (privé)ruimte, stilte en waarde. Een van haar ‘plasjes goud’ is nu te bewonderen in Annet Gelink Gallery, als onderdeel van de tentoonstelling Some Lies Are Extremely Beautiful.
Deze expositie staat echter voornamelijk in het teken van twee andere series werken van Sarah van Sonsbeeck: Shelter en Security Space. De eerstgenoemde serie bestaat uit zilver-gouden vellen en proppen die aan de wanden hangen en op de grond liggen. Hoewel ze er heel decoratief uitzien, zijn het in werkelijkheid isolerende nooddekens die gebruikt worden om je te verbergen voor de warmtescanners van drones. Met deze serie uit 2013 refereert Sarah van Sonsbeeck naar het concept van privacy en hoe middelen om privacy te beschermen soms worden misbruikt; de Taliban gebruikte deze dekens immers ten behoeve van hun strijd. Met de huidige vluchtelingencrisis krijgen de nooddekens een geheel nieuwe betekenis; bedekt in deze glinsterende dekens worden de vluchtelingen warm en beschermd gehouden. De nieuwe serie Security Space (2016) bestaat uit gekleurde spy mirrors, reflecterend glas dat normaal gesproken wordt gebruikt in bijvoorbeeld politiebureaus; de ruimte kan worden bekeken vanachter het glas, terwijl de mensen in de ruimte zelf alleen hun eigen reflectie zien. Van Sonsbeeck speelt hiermee in op het idee van controle en – wederom – privacy.
