De Kunstmeisjes 13 juni 2020

SPECIAL: GO GO Gallery Show #2

We mogen weer voorzichtig (maar zo enthousiast als cheerleaders met nieuwe pompoms) naar buiten om onze favoriete culturele instellingen te bezoeken. Vorige week tipten we al vijf tentoonstellingen in musea die nu verlengd zijn. Nu is het tijd voor een nieuwe selectie: galeries en project spaces! 

Waar je bij musea van tevoren een kaartje moet reserveren, kun je bij deze kunstruimtes (door hun bescheiden formaat) zo naar binnen lopen, of hooguit een paar minuutjes wachten tot andere bezoekers zijn vertrokken. (En we kunnen het niet vaak genoeg zeggen: je hoeft echt niet per se een dikke portemonnee mee te nemen naar een galerie. Kijken, kijken, niet kopen is ook helemaal oké.) Dit zijn de vijf exposities in galeries en project spaces die op onze to-visit list staan:

Tracey Snelling, 'Drugs', 2020
Keetje Mans, 'Basement', 2018
Tracey Snelling, 'Drugs', 2020
Keetje Mans, 'Basement', 2018

Tracey Snelling en Keetje Mans | Cokkie Snoei

Iedereen die sinds een paar maanden vanuit huis werkt, is erachter gekomen dat twee dingen opeens heel belangrijk zijn: een aangename woning en een Netflix-account. Toevallig zie je bij Cokkie Snoei in Rotterdam het werk van twee kunstenaars die altijd al all about that life waren. Tracey Snellings sculpturen zijn verwijzingen naar gebouwen uit beroemde films: een goedkoop motel uit Paris, Texas, een donker Venetiaans kanaal uit Don’t Look Now of het flatgebouw van Séverine uit Belle de Jour. Als bezoeker kun je schaamteloos binnenkijken in de gebouwen, en je afvragen of de bewoners zich veilig en knus voelen of misschien juist afgesloten en vervreemd van de buitenwereld. Hoe voelde jij je eigenlijk de afgelopen maanden? Kijk nu met deze ervaring in je achterhoofd opnieuw naar het werk van Snelling; denk je er inmiddels anders over? Het werk van Keetje Mans is een stuk intiemer, huiselijker en tegelijkertijd ook een beetje bizar. Op het eerste gezicht gezellige stillevens en interieurscènes worden verstoord door eigenaardige, spookachtige en fantasierijke details. Of zoals de galerie het zelf mooi omschrijft: ”Ruimtes die hun muren binnenstebuiten keren en de jungle uitnodigen voor een kopje thee, of een stukje gras onder een geheel overschaduwde boom dat verandert in een groen pluchen tapijt waarop een poes zich zalig uitspreidt.”   

‘Tracey Snelling – I can’t forget you’ en ‘Keetje Mans – Bird Island’ zijn nog t/m 28 juni 2020 te zien bij Cokkie Snoei in Rotterdam. Open van donderdag t/m zaterdag én elke laatste zondag van de maand: 13:00-18:00 uur. Meer informatie: https://www.cokkiesnoei.com 

Zaalopname ‘Roland Sohier & Tom Claassen - Blok Buster’, via PARK, Tilburg

Tom Claassen en Roland Sohier | PARK

Twee neolithische rotsreuzen zijn even PARK project space binnengewandeld. Welkom bij Blok Buster; deze tentoonstelling titel deed ons meteen grijnzen door de knipoog naar de hype voor steeds bombastischere tentoonstellingen in musea. Hier in PARK houden ze het lekker minimaal en tegelijk toch monumentaal. Het vloeroppervlak van de ruimte wordt gevuld door de twee mensfiguren die zijn opgebouwd uit grote blokken en helemaal tot aan het plafond reiken. We voelen ons ineens heel bewust van ons nietige lijf. Deze reuzen van kunstenaar Tom Claassen vormen een contrast met het kleurrijke werk op papier van Roland Sohier, dat eromheen aan alle wanden hangt. De schilderijen en tekeningen hebben iets weg van anatomische tekeningen van het menselijk lichaam meets interpretaties van de menselijke psyche. Beide kunstenaars kijken naar de mens; de een reflecteert op het lichaam, de ander reikt ook wat dieper naar binnen. Wat het werk van beide verder verbindt: een lekker vleugje humor. Voor wie na een bezoek aan PARK meer wil zien van blokkenbouwer Tom Claassen: er staan ook een aantal werken van hem in de openbare ruimte, zoals bij het Natuurhistorisch Museum in Rotterdam of zijn kudde olifanten in Almere langs de snelweg.

‘Roland Sohier & Tom Claassen – Blok Buster’ is nog t/m 28 juni 2020 te zien bij PARK in Tilburg. De projectspace is op van vrijdag t/m zondag: 13.00-18.00 uur. Meer informatie: https://www.park013.nl/nl/activiteiten/nu-te-zien

Zaalopname ‘Hallucinogenic’, via Gerhard Hofland Galerie

Hallucinogenic | Galerie Gerhard Hofland & Project Space On The Inside 

Wat een leuk concept: in plaats van zelf een expositie te cureren, vraag je een kunstenaar om dit te doen. Welke kunst kiest een kunstenaar? Dat zie je nu bij Galerie Gerhard Hofland en Project Space On The Inside in Amsterdam-Noord. Op die twee locaties bracht kunstenaar Koen Delaere het werk van negen artistieke collega’s bij elkaar onder het motto: ‘Who speaks this poem?’, een verwijzing naar de uitspraak van Marshall McLuhan toen hij het had over de poëzie van Ezra Pound. Voor Delaere is dit de drijvende kracht: er kunnen verschillende krachten tegelijk actief zijn in een kunstwerk. Zowel maker als kijker, verteller en lezer bepalen de betekenis van een werk. Opvallend op beide locaties: er zijn veel grote, vaak abstracte schilderijen te zien die barsten van kleur en leven. Je wordt bijna in een soort trance gebracht; we snappen de titel van de expositie meteen. De schilderijen van Piet Dielemans zitten vol geometrische patronen, die voor je ogen lijken te verspringen (of te dansen, afhankelijk van je humeur die dag). Een andere favoriet is het werk van Janine van Oene, in wiens geabstraheerde werk je nét stillevens kunt herkennen; een rustgevende herhaling van motieven. Hallucogenic is de eerste show van Project Space On the Inside, een loods tussen pakhuizen, garages en hippe cafés in Amsterdam-Noord. De ruimte is wijds met veel schuine wanden; je kunt dus makkelijk even inzoomen op één kunstwerk, of naar boven lopen, genieten van het uitzicht en zien hoe al het werk samenkomt.

‘Hallucinogenic’ is nog t/m 8 juli 2020 te zien bij zowel Galerie Gerhard Hofland als Project Space On The Inside in Amsterdam. De galerie is open van donderdag t/m zaterdag: 13.00-17.00 uur, de projectspace is open van maandag t/m vrijdag: 9.30-17.00 uur, op zaterdag: 13.00-17.00 uur. Meer informatie: http://gerhardhofland.com/en/exhibitions/hallucinogenic/ 

Zaalopname, ‘David Haines - The Skin’s Gaze (and other thoughts)’, foto: Gert Jan van Rooij, courtesy Upstream Gallery Amsterdam

David Haines | Upstream Gallery

Schilderijen met interieurs, portretten en scènes van het dagelijks leven zijn zeker niet alleen zeventiende-eeuws. De Brits-Nederlandse schilder David Haines geeft een eigentijdse draai aan deze klassieke genres; zo maakt hij bijvoorbeeld interieurs, waarin we als voyeurs een privé-moment meekrijgen. Maar in plaats van een jongedame die een brief leest bij het raam als bij Johannes Vermeer, zien we in Haines’ werk een man verzonken in zijn smartphone. Geen Hollands licht, maar het felle licht van het scherm verlicht zijn gezicht. En geen zwart-witte tegelvloer en doorkijkjes als bij Pieter de Hooch, maar een rommelige slaapkamer die gebaseerd is op fragmenten van webcamsex-videos. Haines gebruikt een traditioneel medium om een heel hedendaags fenomeen te vatten: de relatie tussen de mens en de virtuele wereld, onze schermen als deuren naar ons ‘dubbelleven’ online. Dat krijgt een dikke like van ons. 

‘David Haines – The Skin’s Gaze (and other thoughts)’ is nog t/m 18 juli 2020 te zien bij Upstream Gallery in Amsterdam. De galerie is op van woensdag t/m zaterdag: 13.00-18.00 uur. Meer informatie: http://www.upstreamgallery.nl/exhibitions/170/the-skins-gaze-and-other-thoughts 

‘Danielle Dean - Continental Private Road’

Danielle Dean | 1646 

Danielle Dean does not mess around. Deze tentoonstelling in 1646 laat “slechts” twee kunstwerken zien, maar de kunstenaar tackelt wel meteen een heel invloedrijk onderwerp. Dean is in de wereld van reclames gedoken: hoe beïnvloeden ze ons denken en ons gedrag? Commercials gebruiken bepaalde trucjes om ons ervan te overtuigen dat het merk bepaalde waarden uitdraagt; wij als consumenten bevestigen dus onze identiteit, dat wat wij belangrijk vinden, door bepaalde producten te kopen. In haar animatie gebruikt Dean reclames van automerk Ford uit de jaren 1920 om deze marketingmechanismes te ontrafelen. Het tweede werk in deze expositie is een installatie die nog steeds een work in progress is; Dean doet onderzoek naar de omstandigheden in Fordlandia – de mislukte utopie van mister Ford himself in Brazilië – en de huidige arbeidsomstandigheden in de Amazone.

‘Danielle Dean – Continental Private Road’ is nog t/m 2 augustus 2020 te zien in 1646 in Den Haag. De projectspace is open van woensdag t/m zondag: 13.00-18.00 uur (donderdagen tot 21.00 uur). Meer informatie: https://1646.nl 

BONUSTIP: Unlocked/Reconnected

De afgelopen maanden zijn zwaar geweest voor de culturele sector; alle locaties moesten dicht, de kunstwerken gingen terug in hun kratten, en alle bezoekers bleven thuis voor de buis. Maar achter de schermen van culturele instellingen is hard gewerkt; zo is er bijvoorbeeld een nieuw initiatief opgezet: Unlocked/Reconnected. Deze samenwerking verbindt enkele ‘huizen van kunst’: musea, culturele instellingen, galeries, kunstenaarsinitiatieven en bedrijfscollecties. De overkoepelende vraag: ‘Wat betekent (t)huis’?’ Elke locatie laat een kunstwerk zien dat over dat thema gaat, waardoor er als het ware één grote tentoonstelling verspreid over verschillende locaties ontstaat. Welke ‘huizen van kunst’ allemaal meedoen vind je op Unlocked/Reconnected.