Wat zijn we trots: voor de tweede keer hebben we een editie gecureerd voor We Like Art. Voor onze eerste editie werkten we samen met fotograaf Tom Callemin. Dit jaar is ons oog gevallen op een vrouwelijke maker die we bewonderen: Helen Verhoeven. Misschien ken je haar nog van de prachtige solotentoonstelling ‘Schamerkat’ in de Hermitage, Amsterdam of van haar werken geïnspireerd op de collectie Middeleeuwen van het Bonnefantenmuseum in Maastricht. Verhoeven heeft speciaal voor ons een editie gemaakt die op ons lijf geschreven staat: een kunstmeisje!
De
Kunstmeisjes
05 februari 2020
EDITION: Editie Helen Verhoeven: We Like Art x De Kunstmeisjes
Helen Verhoeven, Untitled (Last Libby), 2019. Editie gecureerd door De Kunstmeisjes voor We Like Art.
Helen Verhoeven staat bekend om een aantal thema’s in haar werk: vrouw-zijn, hebberigheid, macht, relaties, moeder-zijn, de schaduwzijde van het leven en de onderlinge connecties tussen al deze onderwerpen. Ze verwijst in veel van haar werk naar Bijbelse en mythologische verhalen, en bedenkt er gaandeweg zelf gebeurtenissen, symbolen en personages bij. Verhoeven schroomt een beetje naakt hier en daar niet (historische verhalen zitten immers vol occasional nip slips, let maar eens op).
Ondanks alle verwijzingen naar het verleden, voelt haar werk altijd heel hedendaags. De personen zijn herkenbaar en tijdloos, de scènes helder en tegelijkertijd een beetje mysterieus, alsof er nog een aantal lagen van het verhaal verborgen blijven. De kern van veel van Verhoevens werken is de vrouwelijke blik op de wereld en universele symbolen van goed en kwaad, wat je ook terugziet in Untitled (Last Libby).
Helen Verhoeven, 'Libby – Cats, etc.', 2016
Helen Verhoeven, 'Libby – Pool, Tub, Flowers, 2016
Wat is een editie? Kunstwerken komen in verschillende soorten en maten, zoals uniek werk (bijvoorbeeld een schilderij waar maar één van is) of een editie. Dit laatste is een kunstwerk waar meerdere afdrukken van zijn (vaak gelimiteerd). Denk maar aan foto’s of gedigitaliseerde afdrukken van tekeningen.
Voor Verhoevens editie Untitled (Last Libby) zijn vijf verschillende lagen linoleum over elkaar gedrukt. Dat wil zeggen dat er een uitsnede wordt gemaakt in linoleum (hetzelfde materiaal waar ze ook vloeren van maken) — dat wat je niet weghaalt, wordt bedekt met verf en zichtbaar in de print. Verhoeven wilde bovendien dat de editie schilderachtig zou zijn. Daarom zijn er meerdere linoleumlagen over elkaar heen gedrukt in de vijf verschillende kleuren. Van deze exclusieve editie voor De Kunstmeisjes X We Like Art zijn maar 35 exemplaren verkrijgbaar en ze zijn allemaal door Verhoeven gesigneerd en genummerd.
Word je al hebberig? Je hoeft je niet in te houden, want dit kunstwerk is gewoon te koop. We Like Art presenteert het officieel tijdens de Rotterdamse kunstbeurs Art Rotterdam, waar je ‘m van 6 t/m 10 februari live kunt bekijken en aanschaffen. Ben je meer een online shopper? Ga dan snel naar de webshop van We Like Art.
Voor wie nog lang geen genoeg heeft van Helen: We Like Art heeft de kunstenaar aan de tand gevoeld over haar werkwijze, de vraag of haar werk lichtheid of juist melancholie uitstraalt en natuurlijk over de editie die ze samen met ons heeft gemaakt. Hieronder lees je alvast een deel van het interview.
WE LIKE ART: Je schilderijen zijn heel intens en voelen soms als een droom van waaruit het lastig wakker worden is. Ook ervaren we een zekere melancholieke ondertoon bij je werk. Terwijl uit de nieuwe editie juist een opgewekte lichtheid spreekt, een zomers tafereel van een vrouw met zelfbewuste tred. Kun je iets vertellen over de speciale editie en het kleurgebruik?
Thema’s, kleuren en compositionele oplossingen herhalen zich in mijn werk – ook als ik dat probeer te vermijden. Ik probeer eigenlijk meestal om juist een stap in een andere richting te nemen, maar je neemt jezelf toch ook weer mee. Zo zie ik dat bepaalde tendensen terugkomen, terwijl andere aspecten van het werk ontwikkelen en veranderen.
In het geval van deze editie ligt het beeld eigenlijk in verlenging van mijn Libby Libby Libby series, maar het kleurgebruik komt eerder van de Oh God en Schamerkat schilderijen… maar ze zijn hier wat zachter, minder fel. Ik geloof dat ik het contrast wat wou tegenhouden, niet zozeer bewust, niet met één of andere bedoeling, maar gewoon omdat dit voor mijn gevoel klopte.
Misschien hebben deze kleuren ‘opgewekte lichtheid’ (dat had ik zelf niet helemaal gezien) maar het heeft volgens mij desondanks een melancholieke ondertoon. Ook heeft het voor mij iets droomachtigs trouwens: dat hondje onder haar rok is ook kat en/of duivel, en dat vliegende ding naast haar hoofd is een vreemde vogel en/of een baby met een sjaal in een gedachtewolkje, of iets heel anders…
En ja, misschien heeft ze een zelfbewust tred, maar misschien staat ze juist stijf stil; kan ook. Ik was vooral verbaast over haar uitdrukking en was tevreden met haar uitgesmeerde lippen. Hoe dat eruit kwam voelde als een cadeautje van het drukproces, waarin je niet altijd alle controle hebt.